Perşembe günkü toplam güneş tutulmasını izlemek için en iyi yeri düşünen on binlerce astrofotoğrafçı, güneş tutulması gözlemcisi ve kozmik yönelimli turist için, Avustralya’nın batı kıyısındaki bir parmaklık arazinin üzerine tünemiş Exmouth kasabası, bir sorun için en kolay çözümdü. aşırı kıtlık
Tutulmanın görüldüğü gezegen boyunca uzanan dar bant karayı yalnızca dört yerden geçiyor: Endonezya’nın Doğu Timor ve Batı Papua’nın en uzak bölgeleri; biri petrol şirketi Chevron tarafından kontrol edilen çilli Avustralya adaları; ve küçük bir turizm merkezi ve eski ABD deniz üssü olan Exmouth, en yakın kasabadan 770 mil uzakta.
Öğlene doğru an geldiğinde, kasabanın sahilindeki bekleyen ziyaretçi sürüsü, deniz boyunca uzanan soluk akuamarin ve koyu barut grisi kurdeleleri izledi. martılar dağıldı. Palmiye yapraklarının gölgesinde ışık huzmeleri hilal şeklinde patladı. Rüzgarlar yön değiştirdi. Garip bir şekilde sezdiren gökyüzünde yıldızlar parıldıyordu. Sıcaklıklar düştü ve insanlar birbirine sarılmaya başladı.
Sonra Tara D’cruz-Noble, Bob Mackintosh ve çocukları Eliah ve Luella, solan güneş ışınlarının tadını çıkararak gümüşi kumların üzerine uzandılar ve Eclipse gözlüklerini çıkardılar.
Karanlık çöktü ve korkunç bir dakika boyunca ay, normalde yoğun ışığıyla güneş atmosferinin en dış kısmı olan, dans eden turuncu tacı dışında güneşin ışığını tamamen gölgede bıraktı.
Sonra, o gözden kaybolur kaybolmaz, güneş ayın diğer tarafında yeniden belirdi ve yüksek bir tezahürat sessizliği bozdu: “Tekrar hoş geldiniz!” Bayan D’cruz-Noble, Luella’ya sarıldı ve sonra ellerini onun üzerinden geçirdi. silâh. “Hala tüylerim diken diken oluyor” dedi.
Sanki dünya durmuş gibiydi.
Yine de 3.000 nüfuslu bir kasaba olan Exmouth için olay, kimsenin istemediği cennet gibi bir hediyeydi.
Exmouth, bozulmamış resifleri ve yerleşik balina köpekbalıkları tarafından çekilen, her yıl birkaç bin tatilcinin düzenli olarak akınına uğrar. Ancak 20.000 veya 30.000 kişilik bir kalabalığı ağırlamak için yıllarca planlama yapıldı ve altyapı güncellemeleri, yüzlerce portatif tuvalet, düzinelerce ek kurtarma görevlisi, beş dönümlük ormanlık alanın temizlenmesi ve 1,5 milyon galonluk su deposu için milyonlarca dolarlık hükümet desteği harcandı.
Üst düzey bir yerel yetkili olan Darlene Allston, “Kulağa oldukça korkutucu geliyor, değil mi?” dedi.
Birçok durumda, oteller ve diğer turizm işletmeleri tutulmayı ilk olarak konaklama yerlerini dört veya daha fazla yıl önce rezerve eden bilgili turistlerden öğrendi. Orada çalışan Jessica Smith, birisi 2018’de bir rezervasyon için şehrin ziyaretçi merkezine e-posta gönderdiğinde, “ilk başta bunun bir şaka olduğunu düşündük” dedi.
Bir turizm işinin sahibi olan Sonia Beckwith, şehrin bir geri dönüşüm sistemine sahip olmadığını, ilk iç çamaşırı mağazasını daha yeni açtıklarını ve yerel halkın buralara uğramaktan kaçındığı çok az restoran olduğunu, “böylece seçeneklerden sıkılmayız” diyor. aslen Washington eyaletinden, koy.
Düzinelerce yemek kamyonu ve üç günlük ücretsiz bir müzik festivalinin yanı sıra on binlerce ziyaretçinin gelişi şehri sarstı. Bayan Beckwith, “Biz buna alışık değiliz,” dedi.
Bazı girişimci işletme sahipleri, her zamanki yüksek sezon fiyatlarının katlarına mal olan odalarda hızlı, hatta binlerce para kazanma fırsatına atladılar.
Üç genç çocuğunun ısrarı üzerine Perth’ten yola çıkan Laurence Randor, “Kaçınılacak benzersiz bir güneş etkinliğiniz olduğunda bu zor,” dedi. “Kamp, ödenmesi gereken bedeldir.”
Eşi Talat Qureshi ile 30. güneş tutulmasına tanık olmak için Londra’dan seyahat eden emekli veri analisti Kryss Katsiavriades gibi insanlar için hava durumu son derece önemli bir husustur. Kırmızı toz, ipeksi kum ve güneşte ağartılmış tüylü çimenlerden oluşan bir şehir olan Exmouth, parlak mavi gökyüzü ile mükemmel fırsatlar sunuyor dedi.
“Bütün şeyi görmelisin” dedi.
Exmouth’un göksel gösteriye maruz kalması yüce bir tesadüfün sonucuydu. Exmouth’un üzerinde oturduğu ve Hint Okyanusu’nu kucakladığı 55 millik yarımada olmasaydı, tam güneş tutulması Avustralya’yı tamamen kaçırmış olurdu.
Günler önce Batı Avustralya’ya rekor kıran rüzgarlar gönderen Kategori 4’teki bir kasırga, sanki bu şans eserine katkıda bulunmak istercesine, yarımadayı yüzlerce mil temizleyerek tamamen ıskaladı.
Bir de tutulmaları mümkün kılan astronomik tuhaflıklar var. Güneş sistemindeki gezegenlerin yörüngesinde dönen 227 uydudan yalnızca Dünya’nınki, güneşi gökyüzünde tam olarak gizlemek için doğru boyut ve mesafeye sahiptir.
Batı Avustralya Üniversitesi’nden bir araştırmacı olan Robin Cook, Ay Dünya’dan uzaklaştıkça bu mükemmel oranın değiştiğini söyledi. Bundan milyonlarca yıl sonra, “bir daha asla tam güneş tutulması yaşamayacağız” dedi. “Sadece bu halkalı tutulmalara sahip olacağız” – ay güneşi tutmadığında meydana gelen halka benzeri tutulmalar – “ve sonunda belki de hiç tutulma olmayacak.”
“Bütün bu tesadüfler – gerçekleşmesi o kadar hayal edilemez görünüyor ki,” dedi Dr. Aşçı. “Ve en nihayetinde, buradayız.”
Bu yılki tutulma, bilim adamlarına Albert Einstein’ın genel görelilik kuramının “kanıtını” doğrulama fırsatı veren Avustralya’nın 1922 tutulmasından neredeyse tam bir yüzyıl sonra gerçekleşti.
Batı Avustralya Üniversitesi’nde fizikçi ve profesör olan David Blair, bunu “bence Avustralya’da şimdiye kadar gerçekleştirilen en önemli bilimsel deney” olarak nitelendirdi. Düzinelerce Aborijin insanı ve çabaları duyulmamış ancak deneyimle ilgili kendi “son derece insani” açıklamalarını sağlayan bilim adamlarının eşleri de dahil olmak üzere bu çalışmaya yardım edenleri düşündüğünü söyledi.
Perşembe günü, New South Wales eyaletinden seyahat eden Bayan D’cruz-Noble, Bay Mackintosh ve aileleri, kasabanın sahilinde ışık gökyüzüne dönerken dönüşümlü olarak neşeli ve sersemlemiş göründüler. Bayan D’Cruz-Noble, ortak bir fotoğraf sevgisine rağmen kimsenin kamerayı eline almadığını söyledi.
“Tabiat Ana’nın ‘Şimdi dikkatli olmalısın’ demenin bir yolu var” dedi.
Bay Mackintosh, bir şişe şampanya almak için gizlice bir soğutucuya uzandı – şişenin mantarı kırılıp kumun üzerine uçtuğunda bu belliydi.
Diğer seyirciler sanki dalgaların çağırdığı gibi okyanusa daldı. (Bölgede bir hafta önce bildirilen dokuz metrelik bir timsah uzak durdu.)
Bazıları için bu, yapımı aylar süren bir andı. West Gippsland, Victoria’dan 16 yaşındaki bir astrofotoğraf tutkunu olan Wesley Garth, iki uçuş ve yedi saatlik bir otobüs yolculuğunu içeren seyahatini finanse etmek için McDonald’s’ta altı ay vardiyalı çalıştı.
Çabaya fazlasıyla değdi, dedi. “Güneş lobları, korona, aman tanrım!” dedi. “Hayat değiştiriyordu. Hala titriyorum.”
Tutulmanın görüldüğü gezegen boyunca uzanan dar bant karayı yalnızca dört yerden geçiyor: Endonezya’nın Doğu Timor ve Batı Papua’nın en uzak bölgeleri; biri petrol şirketi Chevron tarafından kontrol edilen çilli Avustralya adaları; ve küçük bir turizm merkezi ve eski ABD deniz üssü olan Exmouth, en yakın kasabadan 770 mil uzakta.
Öğlene doğru an geldiğinde, kasabanın sahilindeki bekleyen ziyaretçi sürüsü, deniz boyunca uzanan soluk akuamarin ve koyu barut grisi kurdeleleri izledi. martılar dağıldı. Palmiye yapraklarının gölgesinde ışık huzmeleri hilal şeklinde patladı. Rüzgarlar yön değiştirdi. Garip bir şekilde sezdiren gökyüzünde yıldızlar parıldıyordu. Sıcaklıklar düştü ve insanlar birbirine sarılmaya başladı.
Sonra Tara D’cruz-Noble, Bob Mackintosh ve çocukları Eliah ve Luella, solan güneş ışınlarının tadını çıkararak gümüşi kumların üzerine uzandılar ve Eclipse gözlüklerini çıkardılar.
Karanlık çöktü ve korkunç bir dakika boyunca ay, normalde yoğun ışığıyla güneş atmosferinin en dış kısmı olan, dans eden turuncu tacı dışında güneşin ışığını tamamen gölgede bıraktı.
Sonra, o gözden kaybolur kaybolmaz, güneş ayın diğer tarafında yeniden belirdi ve yüksek bir tezahürat sessizliği bozdu: “Tekrar hoş geldiniz!” Bayan D’cruz-Noble, Luella’ya sarıldı ve sonra ellerini onun üzerinden geçirdi. silâh. “Hala tüylerim diken diken oluyor” dedi.
Sanki dünya durmuş gibiydi.
Yine de 3.000 nüfuslu bir kasaba olan Exmouth için olay, kimsenin istemediği cennet gibi bir hediyeydi.
Exmouth, bozulmamış resifleri ve yerleşik balina köpekbalıkları tarafından çekilen, her yıl birkaç bin tatilcinin düzenli olarak akınına uğrar. Ancak 20.000 veya 30.000 kişilik bir kalabalığı ağırlamak için yıllarca planlama yapıldı ve altyapı güncellemeleri, yüzlerce portatif tuvalet, düzinelerce ek kurtarma görevlisi, beş dönümlük ormanlık alanın temizlenmesi ve 1,5 milyon galonluk su deposu için milyonlarca dolarlık hükümet desteği harcandı.
Üst düzey bir yerel yetkili olan Darlene Allston, “Kulağa oldukça korkutucu geliyor, değil mi?” dedi.
Birçok durumda, oteller ve diğer turizm işletmeleri tutulmayı ilk olarak konaklama yerlerini dört veya daha fazla yıl önce rezerve eden bilgili turistlerden öğrendi. Orada çalışan Jessica Smith, birisi 2018’de bir rezervasyon için şehrin ziyaretçi merkezine e-posta gönderdiğinde, “ilk başta bunun bir şaka olduğunu düşündük” dedi.
Bir turizm işinin sahibi olan Sonia Beckwith, şehrin bir geri dönüşüm sistemine sahip olmadığını, ilk iç çamaşırı mağazasını daha yeni açtıklarını ve yerel halkın buralara uğramaktan kaçındığı çok az restoran olduğunu, “böylece seçeneklerden sıkılmayız” diyor. aslen Washington eyaletinden, koy.
Düzinelerce yemek kamyonu ve üç günlük ücretsiz bir müzik festivalinin yanı sıra on binlerce ziyaretçinin gelişi şehri sarstı. Bayan Beckwith, “Biz buna alışık değiliz,” dedi.
Bazı girişimci işletme sahipleri, her zamanki yüksek sezon fiyatlarının katlarına mal olan odalarda hızlı, hatta binlerce para kazanma fırsatına atladılar.
Üç genç çocuğunun ısrarı üzerine Perth’ten yola çıkan Laurence Randor, “Kaçınılacak benzersiz bir güneş etkinliğiniz olduğunda bu zor,” dedi. “Kamp, ödenmesi gereken bedeldir.”
Eşi Talat Qureshi ile 30. güneş tutulmasına tanık olmak için Londra’dan seyahat eden emekli veri analisti Kryss Katsiavriades gibi insanlar için hava durumu son derece önemli bir husustur. Kırmızı toz, ipeksi kum ve güneşte ağartılmış tüylü çimenlerden oluşan bir şehir olan Exmouth, parlak mavi gökyüzü ile mükemmel fırsatlar sunuyor dedi.
“Bütün şeyi görmelisin” dedi.
Exmouth’un göksel gösteriye maruz kalması yüce bir tesadüfün sonucuydu. Exmouth’un üzerinde oturduğu ve Hint Okyanusu’nu kucakladığı 55 millik yarımada olmasaydı, tam güneş tutulması Avustralya’yı tamamen kaçırmış olurdu.
Günler önce Batı Avustralya’ya rekor kıran rüzgarlar gönderen Kategori 4’teki bir kasırga, sanki bu şans eserine katkıda bulunmak istercesine, yarımadayı yüzlerce mil temizleyerek tamamen ıskaladı.
Bir de tutulmaları mümkün kılan astronomik tuhaflıklar var. Güneş sistemindeki gezegenlerin yörüngesinde dönen 227 uydudan yalnızca Dünya’nınki, güneşi gökyüzünde tam olarak gizlemek için doğru boyut ve mesafeye sahiptir.
Batı Avustralya Üniversitesi’nden bir araştırmacı olan Robin Cook, Ay Dünya’dan uzaklaştıkça bu mükemmel oranın değiştiğini söyledi. Bundan milyonlarca yıl sonra, “bir daha asla tam güneş tutulması yaşamayacağız” dedi. “Sadece bu halkalı tutulmalara sahip olacağız” – ay güneşi tutmadığında meydana gelen halka benzeri tutulmalar – “ve sonunda belki de hiç tutulma olmayacak.”
“Bütün bu tesadüfler – gerçekleşmesi o kadar hayal edilemez görünüyor ki,” dedi Dr. Aşçı. “Ve en nihayetinde, buradayız.”
Bu yılki tutulma, bilim adamlarına Albert Einstein’ın genel görelilik kuramının “kanıtını” doğrulama fırsatı veren Avustralya’nın 1922 tutulmasından neredeyse tam bir yüzyıl sonra gerçekleşti.
Batı Avustralya Üniversitesi’nde fizikçi ve profesör olan David Blair, bunu “bence Avustralya’da şimdiye kadar gerçekleştirilen en önemli bilimsel deney” olarak nitelendirdi. Düzinelerce Aborijin insanı ve çabaları duyulmamış ancak deneyimle ilgili kendi “son derece insani” açıklamalarını sağlayan bilim adamlarının eşleri de dahil olmak üzere bu çalışmaya yardım edenleri düşündüğünü söyledi.
Perşembe günü, New South Wales eyaletinden seyahat eden Bayan D’cruz-Noble, Bay Mackintosh ve aileleri, kasabanın sahilinde ışık gökyüzüne dönerken dönüşümlü olarak neşeli ve sersemlemiş göründüler. Bayan D’Cruz-Noble, ortak bir fotoğraf sevgisine rağmen kimsenin kamerayı eline almadığını söyledi.
“Tabiat Ana’nın ‘Şimdi dikkatli olmalısın’ demenin bir yolu var” dedi.
Bay Mackintosh, bir şişe şampanya almak için gizlice bir soğutucuya uzandı – şişenin mantarı kırılıp kumun üzerine uçtuğunda bu belliydi.
Diğer seyirciler sanki dalgaların çağırdığı gibi okyanusa daldı. (Bölgede bir hafta önce bildirilen dokuz metrelik bir timsah uzak durdu.)
Bazıları için bu, yapımı aylar süren bir andı. West Gippsland, Victoria’dan 16 yaşındaki bir astrofotoğraf tutkunu olan Wesley Garth, iki uçuş ve yedi saatlik bir otobüs yolculuğunu içeren seyahatini finanse etmek için McDonald’s’ta altı ay vardiyalı çalıştı.
Çabaya fazlasıyla değdi, dedi. “Güneş lobları, korona, aman tanrım!” dedi. “Hayat değiştiriyordu. Hala titriyorum.”