Bugün, dedi Bay Patterson, alt mahzendeki su baskını büyük ölçüde azaldı. Neden? Teorisi, West 113th Street boyunca Amsterdam Avenue ile Morningside Drive arasında uzanan 430 birimlik kiralık bir kompleks olan Enclave’in yükselişine odaklanıyor. 2014’ten 2016’ya kadar inşa edilen apartman, 15 katlı kompleksin katedralin sokak manzaralarını gizlediğini söyleyen muhaliflerin protestolarına yol açtı.
Bay Patterson, yüzünde biraz eğlenmiş bir ifadeyle, yerleşim bölgesinin temelinin bir yeraltı bariyeri görevi görecek kadar derin olduğunu ve yeraltı akışının çoğunu katedralden uzağa yönlendirdiğini savundu. “Sorunumuzu çözdün.”
Derin kasaya bir kez daha bakmak için ofisinden ayrıldık. En önemlisi, Bay Patterson, elektrikçilerin son zamanlarda yeni ışık düğmelerini tam olarak nereye kurduklarını biliyordu, bu nedenle cep telefonu ışıklarına ihtiyacımız yoktu.
Katedralin mağaramsı bodrumu, tavanları belki 25 veya 30 fit yüksekliğinde olan geniş odalardan oluşuyordu. Her şey betona dökülmüştü ve yukarıdaki mezarın aksine boştu, zemini çıplaktı. Bu ve devasa boyutu, duyduğumuz yankıları açıklamaya yardımcı oldu. Işıklar açıkken, hazne pompaları daha az kötü görünüyordu, özellikle de Bay Patterson onları elle çalıştırdığında ve kuyu suyu yukarı doğru aktığında.
Daha büyük odaya geçtik. Büyük çukur yaklaşık sekiz ila sekiz fit genişliğindeydi ve Bay Patterson, pompalara su besleyen bir toplama noktası olarak hizmet ettiğini söyledi. Çevredeki zemin, basamaklar gibi sulu kirle kaplıydı. Ayakkabılarımız sıçrayan sesler çıkardı.
Turumuz sırasında Bay Patterson, alt mahzen alanının ya eski, kullanılmayan ya da gizemli özelliklerine işaret edip durdu. Borular, merdivenler ve hiçbir yere çıkmayan devasa bir şaft vardı – 130 yıllık inşaat ve dönüşümden kalma kalıntılar.
Şimdi geçerken başka bir kalıntıdan bahsetti.
Bay Patterson, büyük havuzun dibinde kaynağı bilinmeyen bir ikmal hattı olduğunu söyledi. “Birdenbire bir ıslık daha,” dedi, sesi çınlıyordu. “Ama o çukura su almak için kasıtlı olarak oraya yerleştirildi.”
Bay Patterson, yüzünde biraz eğlenmiş bir ifadeyle, yerleşim bölgesinin temelinin bir yeraltı bariyeri görevi görecek kadar derin olduğunu ve yeraltı akışının çoğunu katedralden uzağa yönlendirdiğini savundu. “Sorunumuzu çözdün.”
Derin kasaya bir kez daha bakmak için ofisinden ayrıldık. En önemlisi, Bay Patterson, elektrikçilerin son zamanlarda yeni ışık düğmelerini tam olarak nereye kurduklarını biliyordu, bu nedenle cep telefonu ışıklarına ihtiyacımız yoktu.
Katedralin mağaramsı bodrumu, tavanları belki 25 veya 30 fit yüksekliğinde olan geniş odalardan oluşuyordu. Her şey betona dökülmüştü ve yukarıdaki mezarın aksine boştu, zemini çıplaktı. Bu ve devasa boyutu, duyduğumuz yankıları açıklamaya yardımcı oldu. Işıklar açıkken, hazne pompaları daha az kötü görünüyordu, özellikle de Bay Patterson onları elle çalıştırdığında ve kuyu suyu yukarı doğru aktığında.
Daha büyük odaya geçtik. Büyük çukur yaklaşık sekiz ila sekiz fit genişliğindeydi ve Bay Patterson, pompalara su besleyen bir toplama noktası olarak hizmet ettiğini söyledi. Çevredeki zemin, basamaklar gibi sulu kirle kaplıydı. Ayakkabılarımız sıçrayan sesler çıkardı.
Turumuz sırasında Bay Patterson, alt mahzen alanının ya eski, kullanılmayan ya da gizemli özelliklerine işaret edip durdu. Borular, merdivenler ve hiçbir yere çıkmayan devasa bir şaft vardı – 130 yıllık inşaat ve dönüşümden kalma kalıntılar.
Şimdi geçerken başka bir kalıntıdan bahsetti.
Bay Patterson, büyük havuzun dibinde kaynağı bilinmeyen bir ikmal hattı olduğunu söyledi. “Birdenbire bir ıslık daha,” dedi, sesi çınlıyordu. “Ama o çukura su almak için kasıtlı olarak oraya yerleştirildi.”