Pang Pha, seçkin zevkleri olan bir fildir. Ona sarı veya yeşil bir muz verin, onu bütün, kabuğunu soyup yutacaktır. Kahverengi bir muz teklif edin ve büyük olasılıkla ona uzun burnunu kırıştıracak ve gelişigüzel bir şekilde bir kenara atacaktır.
Ama Berlin Hayvanat Bahçesi’nde yaşayan bu Asya filine sarı, kahverengi benekli bir muz verirseniz, kalın derili yoldaşlarının hiçbirinin yapmadığını yapabilir: onları soyabilir. Muzu hortumunun ucuyla ikiye böler, ardından etli kısmı dışarı çıkana kadar meyveyi sallar. Sonra deriyi geride bırakarak posayı yutacak.
Berlin’deki Humboldt Üniversitesi’nden sinirbilimci ve Pang Pha’nın kendini soyma yeteneği üzerine Pazartesi günü dergide yayınlanan yeni bir makalenin yazarlarından biri olan Michael Brecht, “Oldukça zekice” dedi. Güncel Biyoloji. “Davranışı kesinlikle düzeltti.”
doktor Brecht ve meslektaşları, bir hayvanat bahçesinde büyüyen Pang Pha’nın, bakıcılarının meyveleri soymasını izledikten sonra yöntemini geliştirdiğinden şüpheleniyor.
Davranış daha önce görülmemiş değil – çevrimiçi olarak diğer fillerin meyvelerini soyduğuna dair anekdot niteliğinde raporlar ve videolar var – ve dışarıdan birkaç uzman, Pang Pha’nın bu alışkanlığı insanlardan öğrendiğine ikna olmadıklarını söyledi.
Ancak bilim adamları, fillerin nesneleri manipüle etmede ne kadar usta olduğunun altını çizerek davranışlarının ilginç olduğunu söyledi.
New York City’deki Hunter College’da karşılaştırmalı psikolog olan Joshua Plotnik bir e-postada, “Muz soymak, filin hortumunun ne kadar usta olduğunun bir başka örneğidir,” dedi. “Filin çeşitli amaçlar için kullandığı harika bir ‘yerleşik’ araç.”
Kurs yavaş başladı. Hayvanat bahçesinden sonra Dr. Fil davranışı ve nörobiyoloji üzerine çalışan Brecht onlara Pang Pha’dan bahsetti, araştırmacılar haftalarca onları muz yağmuruna tuttu. Ancak bekçilerinin vaat ettiği belirgin bombardıman davranışını asla görmediler. “Ona her zaman bulabildiğimiz en güzel muzu getirdik ve o asla kabuğunu soymadı” dedi Dr. Brecht.
Sonunda araştırmacılar, onun yalnızca doğru olgunluk derecesine sahip ve özellikle sarımsı olanları tercih ediyor gibi görünen muzları soyduğunu keşfettiler. Bunun nedeni muhtemelen bu çok olgun muzların kabuklarından daha kolay çıkmasıdır, dedi Dr. Brecht, başka olası açıklamalar olsa da. “Düşündüğümüz diğer bir şey de kahverengi derinin tadının iğrenç olabileceğiydi,” diye devam etti.
Araştırmacılar ayrıca, diğer fillerle muz için rekabet etmek zorunda kaldığında davranışlarının değiştiğini de keşfettiler. Pang Pha gruplar halinde yemek yediğinde, bilim adamlarının hesaplarına göre iki saniyede bir bütün muzları elinden geldiğince hızlı bir şekilde yere fırlattı ve yalnızca soymak için sonuncusunu aldı.
“Vakti olduğunda, açıkça soyulmuş muzu tercih ediyor” diyor Dr. Brecht.
Hayvanat bahçesindeki diğer fillerin hiçbiri meyvelerini soyarken görülmedi, ancak bazıları Pang Pha’nın bunu defalarca yapmasını izledi.
Araştırmacılar, davranışlarının alışılmadık çocukluk deneyimlerinden kaynaklanmış olabileceğine inanıyor. Berlin Hayvanat Bahçesi’ne vardığında, bütün, soyulmamış muzları dağıtma şeklindeki tipik uygulamadan sapan kendini işine adamış bir bakıcı tarafından elle büyütüldü.
“Muzun tamamını yemelerinin aptalca olduğunu düşündü ve her zaman onlar için muzları soydu,” dedi Dr. Brecht. “İşte burada başladığını düşünüyoruz.”
Dr. Brecht.
Yine de, İskoçya’daki St Andrews Üniversitesi’nde bilişsel ve sosyal davranışların evrimi konusunda uzman olan Richard Byrne, gözlemsel öğrenmeye ilişkin kanıtların zayıf olduğunu söyledi.
Bir e-postada, “İnsanların muz soymasıyla aynı motor eylemleri sergileyemez ve sergileyemez” dedi. “Bana göre bu daha çok sempati duyduğum bir tat tercihi gibi görünüyor; ve zamanınız olduğunda çürümüş deriden kaçınmak beslenme açısından mantıklı.
Pang Pha’nın kızı Anchali, bazen Pang Pha’nın emeğinin meyvelerinden yararlansa da, soyma adımını atlıyor.
“Sıklıkla,” dedi Dr. Brecht, “Pang Pha muzu soydu ve kızı kabuğunu yedi.”
Ama Berlin Hayvanat Bahçesi’nde yaşayan bu Asya filine sarı, kahverengi benekli bir muz verirseniz, kalın derili yoldaşlarının hiçbirinin yapmadığını yapabilir: onları soyabilir. Muzu hortumunun ucuyla ikiye böler, ardından etli kısmı dışarı çıkana kadar meyveyi sallar. Sonra deriyi geride bırakarak posayı yutacak.
Berlin’deki Humboldt Üniversitesi’nden sinirbilimci ve Pang Pha’nın kendini soyma yeteneği üzerine Pazartesi günü dergide yayınlanan yeni bir makalenin yazarlarından biri olan Michael Brecht, “Oldukça zekice” dedi. Güncel Biyoloji. “Davranışı kesinlikle düzeltti.”
doktor Brecht ve meslektaşları, bir hayvanat bahçesinde büyüyen Pang Pha’nın, bakıcılarının meyveleri soymasını izledikten sonra yöntemini geliştirdiğinden şüpheleniyor.
Davranış daha önce görülmemiş değil – çevrimiçi olarak diğer fillerin meyvelerini soyduğuna dair anekdot niteliğinde raporlar ve videolar var – ve dışarıdan birkaç uzman, Pang Pha’nın bu alışkanlığı insanlardan öğrendiğine ikna olmadıklarını söyledi.
Ancak bilim adamları, fillerin nesneleri manipüle etmede ne kadar usta olduğunun altını çizerek davranışlarının ilginç olduğunu söyledi.
New York City’deki Hunter College’da karşılaştırmalı psikolog olan Joshua Plotnik bir e-postada, “Muz soymak, filin hortumunun ne kadar usta olduğunun bir başka örneğidir,” dedi. “Filin çeşitli amaçlar için kullandığı harika bir ‘yerleşik’ araç.”
Kurs yavaş başladı. Hayvanat bahçesinden sonra Dr. Fil davranışı ve nörobiyoloji üzerine çalışan Brecht onlara Pang Pha’dan bahsetti, araştırmacılar haftalarca onları muz yağmuruna tuttu. Ancak bekçilerinin vaat ettiği belirgin bombardıman davranışını asla görmediler. “Ona her zaman bulabildiğimiz en güzel muzu getirdik ve o asla kabuğunu soymadı” dedi Dr. Brecht.
Sonunda araştırmacılar, onun yalnızca doğru olgunluk derecesine sahip ve özellikle sarımsı olanları tercih ediyor gibi görünen muzları soyduğunu keşfettiler. Bunun nedeni muhtemelen bu çok olgun muzların kabuklarından daha kolay çıkmasıdır, dedi Dr. Brecht, başka olası açıklamalar olsa da. “Düşündüğümüz diğer bir şey de kahverengi derinin tadının iğrenç olabileceğiydi,” diye devam etti.
Araştırmacılar ayrıca, diğer fillerle muz için rekabet etmek zorunda kaldığında davranışlarının değiştiğini de keşfettiler. Pang Pha gruplar halinde yemek yediğinde, bilim adamlarının hesaplarına göre iki saniyede bir bütün muzları elinden geldiğince hızlı bir şekilde yere fırlattı ve yalnızca soymak için sonuncusunu aldı.
“Vakti olduğunda, açıkça soyulmuş muzu tercih ediyor” diyor Dr. Brecht.
Hayvanat bahçesindeki diğer fillerin hiçbiri meyvelerini soyarken görülmedi, ancak bazıları Pang Pha’nın bunu defalarca yapmasını izledi.
Araştırmacılar, davranışlarının alışılmadık çocukluk deneyimlerinden kaynaklanmış olabileceğine inanıyor. Berlin Hayvanat Bahçesi’ne vardığında, bütün, soyulmamış muzları dağıtma şeklindeki tipik uygulamadan sapan kendini işine adamış bir bakıcı tarafından elle büyütüldü.
“Muzun tamamını yemelerinin aptalca olduğunu düşündü ve her zaman onlar için muzları soydu,” dedi Dr. Brecht. “İşte burada başladığını düşünüyoruz.”
Dr. Brecht.
Yine de, İskoçya’daki St Andrews Üniversitesi’nde bilişsel ve sosyal davranışların evrimi konusunda uzman olan Richard Byrne, gözlemsel öğrenmeye ilişkin kanıtların zayıf olduğunu söyledi.
Bir e-postada, “İnsanların muz soymasıyla aynı motor eylemleri sergileyemez ve sergileyemez” dedi. “Bana göre bu daha çok sempati duyduğum bir tat tercihi gibi görünüyor; ve zamanınız olduğunda çürümüş deriden kaçınmak beslenme açısından mantıklı.
Pang Pha’nın kızı Anchali, bazen Pang Pha’nın emeğinin meyvelerinden yararlansa da, soyma adımını atlıyor.
“Sıklıkla,” dedi Dr. Brecht, “Pang Pha muzu soydu ve kızı kabuğunu yedi.”