Onlarca yıldır, Fiji ve Tonga yerlileri evrimsel bir sırrı vardı. Yaşayan diğer tüm Iguanian türleri Amerika'da, Güneybatı Amerika Birleşik Devletleri'nden Karayipler'e ve Güney Amerika'nın bölümlerine kadar yaşıyor. Peki, Güney Pasifik'te 4.970 milden fazla bir avuç sürüngen nakli nasıl sona erebilir?
San Francisco Üniversitesi evrimsel biyolog Simon G. Scarpetta, “Soru bilim adamlarının ve halkın hayal gücünü kesinlikle kaydetti.” Dedi.
Pazartesi günü Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri'nde yayınlanan araştırmada Dr. Scarpetta ve meslektaşları, Fiji'den Iguanas'ın atalarının yüzen bitki örtüsünün paspaslarını geçtikleri davası. Yaklaşık 5.000 mil açık okyanusun üzerindeki böyle bir yolculuk, insan olmayan bir omurgalı tarafından bilinen en uzun süre olacaktır.
Rafting – kökünden sökülmüş ağaçlarda veya bitki medyası üzerinde okyanuslar üzerinde bir gezi kaldıran bilim adamı – uzun zamandır karada küçük yaratıkların adalara ulaşmasının bir yolu olarak kabul edildiğini söyledi. Genellikle bunlar omurgasızdır, bu da küçük boyutu kökünden sökülmüş bir ağaç gövdesinde uzun bir yolda kalabilecekleri anlamına gelir. Yürürlükten gelen omurgalı örnekleri nispeten nadir olmakla birlikte, kertenkelelerin ve yılanların, belki de daha yavaş metabolizmalarının uzun süre oruç tutmalarını sağladığı için memeli olarak hareket etmeye devam edebildiğini ekledi.
Leguan türlerinin daha kısa kavşaklar kadar akıllı olduğu kanıtlanmıştır. Dr.'ye göre 1995 yılında Scarpetta, bir Karayip adasından diğerine kasırga atıkları üzerinde yaklaşık 200 mil rafting gözlemledi. Ve araştırmacılar uzun zamandır Galápagos Adaları'nın Lejuane atalarının Güney Amerika'dan Bobbing bitki örtüsünde yaklaşık 600 mil uzunluğunda yolculuk yaptığını kabul ettiler.
Bununla birlikte, Fiji'ye geçiş neredeyse düşünülemez bir zorluktur. Spencers, diğerleri şüpheciliğin nedeni olarak büyük mesafelere işaret ettiler. Iguanas'ın ülkeyi Amerika'dan Asya veya Avustralya'ya geçebilecek ve daha sonra Fiji ve Tonga'ya nispeten daha basit bir geçişi yapabilecek soyu tükenmiş bir grubun kalıntısı olduğuna karşı koydular.
Dr. Scarpetta'nın ekibi, Fiji Leguan türlerinin – belirli bir türün Brachylophus'un ne zaman en yakın akrabalarına ait olduğunu öğrenmeye çalışarak soruyu ele aldı. Ekip, 14 canlı Leguan sekiz cins türünün genetiğini denedikten sonra, analizi, Fiji türünün en yakın yaşayan akrabalarının, Amerikan güneybatısında ve Meksika'nın kuzeybatısında bulunan bir grup çöl olan Dipsosaurus cinsi olduğunu gösterdi.
“Diğer iguanalarla karşılaştırıldığında, her ikisi de vücut şekli nispeten zayıf” dedi Dr. Scarpetta, “Ve ayrıca dişlerinizin morfolojisi gibi bazı iskelet benzerlikleriniz var.” Ekibin analizi, iki cinsin yaklaşık 30 milyon ve 34 milyon yıl önce ayrıldığını gösterdi.
Bu zamanlama birkaç nedenden dolayı önemlidir, dedi Dr. Scarpetta: Birincisi, volkanların Fiji takımadalarını doğduğu zaman. İkincisi, kutupların etrafındaki soğuk ve buz, o zamanlar Amerika'dan Asya'ya veya Avustralya'ya yaratılan sıcaklığa duyarlı iguanaların imkansız olmasını sağladı ve sonra Pasifik Adaları'na tırmandı. Doğu Yarımkürede Fiji veya Tonga gibi başka bir iguan fosil kanıtı yoktur.
“Kuzey Amerika, Fiji'deki Iguane için en olası menşe alanıdır ve su aşırı rafting en iyi desteklenen mekanizmadır,” dedi Dr. Scarpetta.
Ekip ayrıca, STEM Çölü'nün Iguanalarının – ısı ve sert koşullara toleranslı – yolculuk için çok uygun olacağını savunuyor. Üç ila dört aylık bir kavşak, Dipsosaurus'un kış uykusunun uzunluğu ile ilgili olurdu, yani kertenkelelerin aç kalmadan yolculuk yapabileceği anlamına geliyordu.
Ve otçul sürüngenler bir bitki örtüsü matına sallandığında, Dr. Scarpetta ekledi: “Seyahat Alanı -leguanas gezide yiyecek bile olabilir.”
Dr. Spencer şunları söyledi: “Geçmişte, bu tür uzun mesafeli yayılma olayları, sadece kendi hayal güçleriyle sınırlı olan test edilemez hikayeler gibi görünüyordu.” Teklif olağanüstü görünse de, ekip çok ikna edici bir durumdur. Sonuçta, Fijan -leguan olayları için diğer olası kökenler, alternatif yollar boyunca diğer iguanaların yok olması ve tamamen ortadan kalkması kadar olası veya daha fazla olası olabileceğini gerektirmelidir.
Çalışma, artan bir araştırma grubuna katkıda bulunuyor, Dr. Spencer, “birçok hayvan grubunun evrimsel tarihinde uzun mesafeli dağılımın tahmin edilenden çok daha önemli olduğunu” da sözlerine ekledi.
San Francisco Üniversitesi evrimsel biyolog Simon G. Scarpetta, “Soru bilim adamlarının ve halkın hayal gücünü kesinlikle kaydetti.” Dedi.
Pazartesi günü Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri'nde yayınlanan araştırmada Dr. Scarpetta ve meslektaşları, Fiji'den Iguanas'ın atalarının yüzen bitki örtüsünün paspaslarını geçtikleri davası. Yaklaşık 5.000 mil açık okyanusun üzerindeki böyle bir yolculuk, insan olmayan bir omurgalı tarafından bilinen en uzun süre olacaktır.
Rafting – kökünden sökülmüş ağaçlarda veya bitki medyası üzerinde okyanuslar üzerinde bir gezi kaldıran bilim adamı – uzun zamandır karada küçük yaratıkların adalara ulaşmasının bir yolu olarak kabul edildiğini söyledi. Genellikle bunlar omurgasızdır, bu da küçük boyutu kökünden sökülmüş bir ağaç gövdesinde uzun bir yolda kalabilecekleri anlamına gelir. Yürürlükten gelen omurgalı örnekleri nispeten nadir olmakla birlikte, kertenkelelerin ve yılanların, belki de daha yavaş metabolizmalarının uzun süre oruç tutmalarını sağladığı için memeli olarak hareket etmeye devam edebildiğini ekledi.
Leguan türlerinin daha kısa kavşaklar kadar akıllı olduğu kanıtlanmıştır. Dr.'ye göre 1995 yılında Scarpetta, bir Karayip adasından diğerine kasırga atıkları üzerinde yaklaşık 200 mil rafting gözlemledi. Ve araştırmacılar uzun zamandır Galápagos Adaları'nın Lejuane atalarının Güney Amerika'dan Bobbing bitki örtüsünde yaklaşık 600 mil uzunluğunda yolculuk yaptığını kabul ettiler.
Bununla birlikte, Fiji'ye geçiş neredeyse düşünülemez bir zorluktur. Spencers, diğerleri şüpheciliğin nedeni olarak büyük mesafelere işaret ettiler. Iguanas'ın ülkeyi Amerika'dan Asya veya Avustralya'ya geçebilecek ve daha sonra Fiji ve Tonga'ya nispeten daha basit bir geçişi yapabilecek soyu tükenmiş bir grubun kalıntısı olduğuna karşı koydular.
Dr. Scarpetta'nın ekibi, Fiji Leguan türlerinin – belirli bir türün Brachylophus'un ne zaman en yakın akrabalarına ait olduğunu öğrenmeye çalışarak soruyu ele aldı. Ekip, 14 canlı Leguan sekiz cins türünün genetiğini denedikten sonra, analizi, Fiji türünün en yakın yaşayan akrabalarının, Amerikan güneybatısında ve Meksika'nın kuzeybatısında bulunan bir grup çöl olan Dipsosaurus cinsi olduğunu gösterdi.
“Diğer iguanalarla karşılaştırıldığında, her ikisi de vücut şekli nispeten zayıf” dedi Dr. Scarpetta, “Ve ayrıca dişlerinizin morfolojisi gibi bazı iskelet benzerlikleriniz var.” Ekibin analizi, iki cinsin yaklaşık 30 milyon ve 34 milyon yıl önce ayrıldığını gösterdi.
Bu zamanlama birkaç nedenden dolayı önemlidir, dedi Dr. Scarpetta: Birincisi, volkanların Fiji takımadalarını doğduğu zaman. İkincisi, kutupların etrafındaki soğuk ve buz, o zamanlar Amerika'dan Asya'ya veya Avustralya'ya yaratılan sıcaklığa duyarlı iguanaların imkansız olmasını sağladı ve sonra Pasifik Adaları'na tırmandı. Doğu Yarımkürede Fiji veya Tonga gibi başka bir iguan fosil kanıtı yoktur.
“Kuzey Amerika, Fiji'deki Iguane için en olası menşe alanıdır ve su aşırı rafting en iyi desteklenen mekanizmadır,” dedi Dr. Scarpetta.
Ekip ayrıca, STEM Çölü'nün Iguanalarının – ısı ve sert koşullara toleranslı – yolculuk için çok uygun olacağını savunuyor. Üç ila dört aylık bir kavşak, Dipsosaurus'un kış uykusunun uzunluğu ile ilgili olurdu, yani kertenkelelerin aç kalmadan yolculuk yapabileceği anlamına geliyordu.
Ve otçul sürüngenler bir bitki örtüsü matına sallandığında, Dr. Scarpetta ekledi: “Seyahat Alanı -leguanas gezide yiyecek bile olabilir.”
Dr. Spencer şunları söyledi: “Geçmişte, bu tür uzun mesafeli yayılma olayları, sadece kendi hayal güçleriyle sınırlı olan test edilemez hikayeler gibi görünüyordu.” Teklif olağanüstü görünse de, ekip çok ikna edici bir durumdur. Sonuçta, Fijan -leguan olayları için diğer olası kökenler, alternatif yollar boyunca diğer iguanaların yok olması ve tamamen ortadan kalkması kadar olası veya daha fazla olası olabileceğini gerektirmelidir.
Çalışma, artan bir araştırma grubuna katkıda bulunuyor, Dr. Spencer, “birçok hayvan grubunun evrimsel tarihinde uzun mesafeli dağılımın tahmin edilenden çok daha önemli olduğunu” da sözlerine ekledi.