2013 yılında gökbilimciler, Centaur olarak bilinen ve Satürn ile Uranüs arasında Güneş’in yörüngesinde dönen Chariklo’nun etrafında bir çift halka keşfettiler. 2017’de, başka bir Kuiper Kuşağı nesnesi olan Haumea’nın etrafındaki bir halkanın da bir örtülme sırasında karartıldığı keşfedildi. Ancak bu yüzükler kendi dünyalarına oldukça yakın.
1848’de Fransız astronom Édouard Roche, şu anda Roche limitinin ne olduğunu hesapladı. Bu mesafeden daha yakın yörüngede dönen malzeme, ana gövde tarafından uygulanan gelgit kuvvetleri tarafından ayrılma eğiliminde olacaktır. Bu nedenle, Roche sınırı içindeki bir halka bir halka olarak kalma eğilimindeyken, Roche sınırı dışındaki bir enkaz halkası genellikle bir aya dönüşecektir.
Güneş Sistemi’nin dev gezegenleri olan Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’ün etrafındaki halkalar genellikle Roche limitinin sınırları içindedir. Uzaktaki küçük dünyalar arasında, Chariklo’nun halkaları aslında Roche sınırının biraz ötesinde. Haumea’nın etrafındaki halka sınırın içinde.
Sonra Quaoar yüzüğü var.
2.500 mil mesafede, bilim adamlarının 1.100 mil olarak hesapladığı Roche sınırının oldukça üzerindedir. Dr. Morgado.
“Gerçekten orada olmamalı” dedi. “Bu sınıra tekrar bakmalı ve uyduların nasıl oluştuğunu daha iyi anlamalıyız.”
Quaoar’ın çıkardığı yüzüğün olası bir açıklaması, Weywot’un varlığıdır. Ay, halka parçacıklarının başka bir ayda birikmesini önleyen yerçekimi bozukluklarına neden olmuş olabilir. Ayrıca, dış Güneş Sisteminin aşırı soğuk sıcaklıklarında, buz parçacıkları daha esnektir ve çarpıştıklarında birbirine yapışma olasılığı daha düşüktür.
2002’de Quaoar’ı birlikte keşfeden California Teknoloji Enstitüsü’nden astronom Michael E. Brown, yüzüğün keşfinin kendisini hayrete düşürdüğünü söyledi.
1848’de Fransız astronom Édouard Roche, şu anda Roche limitinin ne olduğunu hesapladı. Bu mesafeden daha yakın yörüngede dönen malzeme, ana gövde tarafından uygulanan gelgit kuvvetleri tarafından ayrılma eğiliminde olacaktır. Bu nedenle, Roche sınırı içindeki bir halka bir halka olarak kalma eğilimindeyken, Roche sınırı dışındaki bir enkaz halkası genellikle bir aya dönüşecektir.
Güneş Sistemi’nin dev gezegenleri olan Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’ün etrafındaki halkalar genellikle Roche limitinin sınırları içindedir. Uzaktaki küçük dünyalar arasında, Chariklo’nun halkaları aslında Roche sınırının biraz ötesinde. Haumea’nın etrafındaki halka sınırın içinde.
Sonra Quaoar yüzüğü var.
2.500 mil mesafede, bilim adamlarının 1.100 mil olarak hesapladığı Roche sınırının oldukça üzerindedir. Dr. Morgado.
“Gerçekten orada olmamalı” dedi. “Bu sınıra tekrar bakmalı ve uyduların nasıl oluştuğunu daha iyi anlamalıyız.”
Quaoar’ın çıkardığı yüzüğün olası bir açıklaması, Weywot’un varlığıdır. Ay, halka parçacıklarının başka bir ayda birikmesini önleyen yerçekimi bozukluklarına neden olmuş olabilir. Ayrıca, dış Güneş Sisteminin aşırı soğuk sıcaklıklarında, buz parçacıkları daha esnektir ve çarpıştıklarında birbirine yapışma olasılığı daha düşüktür.
2002’de Quaoar’ı birlikte keşfeden California Teknoloji Enstitüsü’nden astronom Michael E. Brown, yüzüğün keşfinin kendisini hayrete düşürdüğünü söyledi.