Destekli yaşam tesisinin ne olduğu ve huzurevinden ne kadar farklı olduğu konusunda kafanız mı karıştı? Ve hangi fiyatı bekleyebilirsiniz? Burada yaşlı insanlar için bu tür bir yaşam tarzına ilişkin bir rehber bulacaksınız.
Destekli yaşam nedir?
Destekli yaşam tesisleri, artık bağımsız yaşayamayan ancak bir huzurevinde tam zamanlı tıbbi bakıma ihtiyaç duymayan kişiler için orta sınıf barınma seçeneklerini temsil etmektedir. Hareket etmede, banyo yapmada, yemek yemede veya giyinmede güçlük çekenler veya Alzheimer veya diğer demans türleri olanlar için uygun olabilirler.
Destekli yaşam tesisleri lüks dairelere veya mütevazı grup evlerine benzeyebilir ancak sakinlerin duş almasına, yataktan kalkmasına, yemek odasına gitmesine, ilaç almasına veya diğer günlük görev ve ihtiyaçlarına yardımcı olabilecek asistanlarla donatılmıştır. Yemekler, aktiviteler ve temizlik hizmetleri genellikle sağlanır. Bazı tesislerde eğitimli bakım personeli bulunmaktadır, ancak çoğu eyalette tesislerin mevcut olması zorunlu değildir. Popüler binaların veya bunların içindeki demans hastaları gibi uzman birimlerin bekleme listeleri vardır.
Connecticut Üniversitesi’nde yardımcı araştırma doçenti olan Eilon Caspi, “Önemli olan erken başlamaktır” dedi. “Bir krizi bekleyip ardından karar vermek için 24 saatiniz olmasını istemezsiniz.”
Destekli yaşamın bana ne kadara mal olacağını nasıl bileceğim?
Bir tesiste yaşamanın aylık maliyeti genellikle 3.000 ila 12.000 ABD Doları veya daha fazla arasında değişmektedir. Maliyetler genellikle iki bileşene ayrılır: kira ve bakım planı. Kiralar, ev sahiplerinin daireler için belirledikleri şekilde belirleniyor; daha pahalı bölgelerdeki daha büyük birimler daha yüksek kiralara sahip oluyor ve birçok birim boş olduğunda kira imtiyazları daha muhtemel oluyor.
Bakım planları, en azından ilk taşındıklarında sakinlerin ne kadar desteğe ihtiyaç duyacağını düşündüklerine göre ücretlendirilir. Çoğu, sakinlere ihtiyaçlarının kapsamına göre bir “kademe” veya “kademe” atar, ancak bazıları belirli hizmetler için ücretlerin dökümünü de yapar. Bu, prix fixe menü ile alakart menü arasındaki fark gibidir (ancak her işletme hangi yaklaşımı tercih ettiğinizi seçmenize izin vermez). Demans hastalarına odaklanan destekli yaşam üniteleri veya tesislerinin genel bir fiyat belirleme olasılığı daha yüksektir, ancak çoğu durumda değişken ölçekler de vardır.
Tesis değerlendirmesinin sakinin ihtiyaçlarını yansıttığından emin olun. Aksi takdirde beklenenden daha fazla yardım sağlanırsa fiyat artabilir. Yemek fiyatlarının ayrıca tahsil edilip edilmediğini kontrol edin.
Hangi iddialar beni şaşırtabilir?
Tesislerde genellikle taşınma ücretleri veya “topluluk ücretleri” gibi tek seferlik başlangıç ücretleri bulunur. Konut sakinlerinin ihtiyaç duyabileceği veya kullanabileceği şeyler için ek ücret olup olmadığını sormalısınız: B. Hemşire ziyaretleri, kablolu televizyon veya diğer yardım türleri: Bu tür masraflar, bakım planına dahil edilmezse hızla artabilir. Hatta bazı sağlayıcılar, ilacı iş ilişkisi içinde oldukları eczaneden başka bir eczaneden satın alırsanız daha fazla ücret alır.
Bakım planının sakinin ihtiyaçlarını aşıp aşmadığını görmek için taşındıktan birkaç ay sonra kontrol etmeye değer. Böyle bir durumda kullanılmayan hizmetlerin kaldırılması için fiyat indirimi talep edin.
Aylık sabit bir tutar talep eden bir tesisi mi yoksa her hizmet için ücret alan bir tesisi mi seçmek daha iyidir?
Aylık faturanızda öngörülebilirlik istiyorsanız, her şey dahil bir planla veya planlara veya paket hizmetlere dayalı faturalandırmayla daha güvende olursunuz. Bu aynı zamanda birçok konuda yardıma ihtiyacınız olması durumunda da geçerlidir. Çok fazla yardıma ihtiyacınız yoksa alakart daha iyi olabilir. Bazı tesislerde ayrı bir yaşam alanı veya alakart fiyatlandırmalı bir program bulunur; bu, yalnızca ara sıra yardıma ihtiyaç duyanlar için en iyisi olabilir. Zamanla daha fazla yardıma ihtiyaç duyarsanız destekli yaşam ünitesine veya programına transfer olabilir ve bir bakım paketi alabilirsiniz.
Bir sakin yaşlandıkça ve daha zayıf hale geldikçe ne olur?
En çok yardıma ihtiyaç duyanlara yönelik bakım planları, en bağımsız olanların bakım maliyetini iki veya üç katına çıkarabilir. İşletmeden fiyat artışlarına neyin sebep olduğunu açıklamasını isteyin. Faturanın artması durumunda neye gücünüzün yeteceği konusunda kendinize ve tesise karşı dürüst olun, çünkü artacaktır. San Diego’da ailelerin kendileri için doğru tesisi bulmalarına yardımcı olan sertifikalı kıdemli danışman Karen Van Dyke, “Geleceğinizin önünüzde olduğunu anlamalısınız” dedi.
Ayrıca, bu yerin sağlayabileceği en yüksek düzeyde bakımı anladığınızdan emin olun. Daha fazlasına ihtiyacınız varsa daireden taşınmanız gerekebilir. Örneğin, bazı tesisler ara sıra hafıza problemleri veya yönelim bozukluğu yaşayan kişilere bakım sağlarken, demansı sanrılara, ajitasyona veya saldırganlığa neden olan kişilere bakım sağlamamaktadır. Yardımlı yaşam tesislerinde tahliyelere karşı huzurevlerine kıyasla daha az yasal koruma vardır. Neye ihtiyacınız olduğu konusunda gerçekçi olun: Hiç kimse bir huzurevine taşınmak istemez, ancak sakinlerin kendilerine bakamayacakları bir destekli yaşam tesisinde kalmaları tehlikelidir.
Param biterse ne olur?
Ayrılmak zorunda kalabilirsiniz. Destekli yaşam tesislerinin çoğu kâr amacı gütmektedir ve ihtiyaç sahibi kişilere bakım sağlama konusunda herhangi bir yasal yükümlülüğe sahip değildir. Yaklaşık beş tesisten biri bakım masraflarını karşılamak için Medicaid’i kabul ediyor. Ancak Medicaid destekli yaşam tesislerinin kirasını karşılamamaktadır; dolayısıyla karşılasanız bile bakımı reddetmek zorunda kalabilirsiniz. Bazı eyaletler veya ilçeler, hiç birikiminiz yoksa ve çok az emeklilik geliriniz varsa, konut masraflarının karşılanmasına yardımcı olur. Bu yüzden bunların mevcut olup olmadığını öğrenmeye değer. (Yardım için yerel yaşlandırma kurumunuzu arayın.) Bazı tesis sahipleri, uzun süreli ikamet edenler için daha düşük ücretleri kabul eder, ancak bu bir istisnadır.
Bir tesisin ne kadar iyi olduğunu nasıl öğrenebilirim?
Gösterişli yemek seçeneklerinden, ışıltılı avizelerden ve diğer bina olanaklarından etkilenmek kolay olsa da bunların hiçbiri kaliteli bakımın göstergesi değildir. Birden fazla tesisi düşünüyorsanız, bina sakini-personel oranını (hem gece, hafta sonları hem de gündüz) ve binada lisanslı hemşirelerin olup olmadığını ve ne zaman orada olduklarını sorun.
Tesisi işleten kişiye genellikle yönetici veya direktör denir. Bu konumun ne sıklıkta değiştiğini sorun. Bir tesiste birkaç yıl içinde birden fazla yönetici görev yaptıysa, bu, yönetim ve mülkiyet kalitesi açısından endişe verici bir işarettir.
Hangisi daha iyi; kâr amacı gütmeyen kuruluş mu yoksa kâr amacı güden destekli yaşam tesisleri mi?
Araştırmacılar, Minnesota ve Florida’daki kar amacı gütmeyen tesislerin eyalet sağlık düzenlemelerini ihlal ettiği gerekçesiyle suçlanma olasılığının daha yüksek olduğunu buldu, ancak ulusal düzeyde sağlam bir kanıt yok. Her iki mülkiyet türünde de iyi ve kötü olanaklar vardır: Özel bir mülk sahibine sahip, kar amacı gütmeyen küçük bir konut, vasat bir kar amacı gütmeyen kuruluştan daha iyi bakım sağlayabilir. Kâr amacı gütmeyen kuruluşların genellikle kâr amacı güden kuruluşlardan daha ucuz olmadığını unutmayın: Yatırımcılara getiri sağlamak zorunda olmasalar da, bir işletme gibi çalışırlar ve sermaye iyileştirmeleri ve nakit akışı sorunlarından kaçınmak için her ay harcadıklarından daha fazlasını kazanmak zorundadırlar. Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar genellikle kâr amacı güden kuruluşlarla aynı fiyatlandırma yöntemlerini kullanır ve birçoğu daha fazla ücret alır.
Turda nelere dikkat etmeliyim?
Aile üyelerinden oluşan bir koalisyon olan Elder Voice Advocates of Minnesota’nın genel müdürü Kristine Sundberg, insanları tesisteki sakinlerin personelle nasıl etkileşimde bulunduğunu gözlemlemeye teşvik ediyor. “Aktif ve bir şeyler yapmakla meşguller mi, yoksa bir sandalyeye çöküp görmezden mi geliyorlar?” dedi. Personel sayısının genellikle en düşük olduğu hafta sonu ziyaretinizi planlayabilirsiniz. Tesise, ailelerin sakinlerin odalarına kamera yerleştirmesine izin verip vermediğini sorun, böylece onları uzaktan takip edebilirsiniz.
Kim bana yardım edebilir?
Bayan Sundberg’inki gibi tüketici gruplarına ek olarak, en bilgili bağımsız uzmanlardan bazıları arasında huzurevleri ve yaşlılara yönelik diğer tesislerde yaşayanların federal olarak finanse edilen savunucuları olan uzun vadeli bakım ombudsmanları da yer alıyor. Her eyaletin belirli bölgelere atanan savunucuların bulunduğu böyle bir programı vardır. Bir diğer kaynak ise yaşlanmayla ilgili bölgesel bir kurumdur. Bu kuruluşlar, her eyaletin yaşlı yetişkinlere yardımcı olmak için belirlediği topluluk veya kar amacı gütmeyen kuruluşlardır. Finansal seçeneklerinizi anlamanıza ve olanakları bulmanıza yardımcı olabilirler. Ajansınızı https://eldercare.acl.gov/Public/Index.aspx adresinde bulabilirsiniz.
Bir tesisin ihlal geçmişini kontrol etmek istiyorsanız destekli yaşam tesislerine lisans veren devlet kurumunu bulun. Bazı eyaletlerde bu sağlık departmanının bir parçasıdır, diğerleri ise bu görevi insan kaynakları hizmetine veya sosyal yardım departmanına devreder. Tesis incelendikten sonra rapor hazırlanır. Lisans veren kuruluşlar denetim raporlarını kendi web sitelerinde yayınlayabilir, ancak bunları bulmak her zaman kolay değildir. Bir tesise aynı sorun nedeniyle tekrar tekrar atıfta bulunulması bir tehlike işaretidir.
Jordan Rau, daha önce Kaiser Aile Vakfı olarak bilinen kuruluşun bir parçası olan KFF Sağlık Haberleri’nde kıdemli bir muhabirdir.
Destekli yaşam nedir?
Destekli yaşam tesisleri, artık bağımsız yaşayamayan ancak bir huzurevinde tam zamanlı tıbbi bakıma ihtiyaç duymayan kişiler için orta sınıf barınma seçeneklerini temsil etmektedir. Hareket etmede, banyo yapmada, yemek yemede veya giyinmede güçlük çekenler veya Alzheimer veya diğer demans türleri olanlar için uygun olabilirler.
Destekli yaşam tesisleri lüks dairelere veya mütevazı grup evlerine benzeyebilir ancak sakinlerin duş almasına, yataktan kalkmasına, yemek odasına gitmesine, ilaç almasına veya diğer günlük görev ve ihtiyaçlarına yardımcı olabilecek asistanlarla donatılmıştır. Yemekler, aktiviteler ve temizlik hizmetleri genellikle sağlanır. Bazı tesislerde eğitimli bakım personeli bulunmaktadır, ancak çoğu eyalette tesislerin mevcut olması zorunlu değildir. Popüler binaların veya bunların içindeki demans hastaları gibi uzman birimlerin bekleme listeleri vardır.
Connecticut Üniversitesi’nde yardımcı araştırma doçenti olan Eilon Caspi, “Önemli olan erken başlamaktır” dedi. “Bir krizi bekleyip ardından karar vermek için 24 saatiniz olmasını istemezsiniz.”
Destekli yaşamın bana ne kadara mal olacağını nasıl bileceğim?
Bir tesiste yaşamanın aylık maliyeti genellikle 3.000 ila 12.000 ABD Doları veya daha fazla arasında değişmektedir. Maliyetler genellikle iki bileşene ayrılır: kira ve bakım planı. Kiralar, ev sahiplerinin daireler için belirledikleri şekilde belirleniyor; daha pahalı bölgelerdeki daha büyük birimler daha yüksek kiralara sahip oluyor ve birçok birim boş olduğunda kira imtiyazları daha muhtemel oluyor.
Bakım planları, en azından ilk taşındıklarında sakinlerin ne kadar desteğe ihtiyaç duyacağını düşündüklerine göre ücretlendirilir. Çoğu, sakinlere ihtiyaçlarının kapsamına göre bir “kademe” veya “kademe” atar, ancak bazıları belirli hizmetler için ücretlerin dökümünü de yapar. Bu, prix fixe menü ile alakart menü arasındaki fark gibidir (ancak her işletme hangi yaklaşımı tercih ettiğinizi seçmenize izin vermez). Demans hastalarına odaklanan destekli yaşam üniteleri veya tesislerinin genel bir fiyat belirleme olasılığı daha yüksektir, ancak çoğu durumda değişken ölçekler de vardır.
Tesis değerlendirmesinin sakinin ihtiyaçlarını yansıttığından emin olun. Aksi takdirde beklenenden daha fazla yardım sağlanırsa fiyat artabilir. Yemek fiyatlarının ayrıca tahsil edilip edilmediğini kontrol edin.
Hangi iddialar beni şaşırtabilir?
Tesislerde genellikle taşınma ücretleri veya “topluluk ücretleri” gibi tek seferlik başlangıç ücretleri bulunur. Konut sakinlerinin ihtiyaç duyabileceği veya kullanabileceği şeyler için ek ücret olup olmadığını sormalısınız: B. Hemşire ziyaretleri, kablolu televizyon veya diğer yardım türleri: Bu tür masraflar, bakım planına dahil edilmezse hızla artabilir. Hatta bazı sağlayıcılar, ilacı iş ilişkisi içinde oldukları eczaneden başka bir eczaneden satın alırsanız daha fazla ücret alır.
Bakım planının sakinin ihtiyaçlarını aşıp aşmadığını görmek için taşındıktan birkaç ay sonra kontrol etmeye değer. Böyle bir durumda kullanılmayan hizmetlerin kaldırılması için fiyat indirimi talep edin.
Aylık sabit bir tutar talep eden bir tesisi mi yoksa her hizmet için ücret alan bir tesisi mi seçmek daha iyidir?
Aylık faturanızda öngörülebilirlik istiyorsanız, her şey dahil bir planla veya planlara veya paket hizmetlere dayalı faturalandırmayla daha güvende olursunuz. Bu aynı zamanda birçok konuda yardıma ihtiyacınız olması durumunda da geçerlidir. Çok fazla yardıma ihtiyacınız yoksa alakart daha iyi olabilir. Bazı tesislerde ayrı bir yaşam alanı veya alakart fiyatlandırmalı bir program bulunur; bu, yalnızca ara sıra yardıma ihtiyaç duyanlar için en iyisi olabilir. Zamanla daha fazla yardıma ihtiyaç duyarsanız destekli yaşam ünitesine veya programına transfer olabilir ve bir bakım paketi alabilirsiniz.
Bir sakin yaşlandıkça ve daha zayıf hale geldikçe ne olur?
En çok yardıma ihtiyaç duyanlara yönelik bakım planları, en bağımsız olanların bakım maliyetini iki veya üç katına çıkarabilir. İşletmeden fiyat artışlarına neyin sebep olduğunu açıklamasını isteyin. Faturanın artması durumunda neye gücünüzün yeteceği konusunda kendinize ve tesise karşı dürüst olun, çünkü artacaktır. San Diego’da ailelerin kendileri için doğru tesisi bulmalarına yardımcı olan sertifikalı kıdemli danışman Karen Van Dyke, “Geleceğinizin önünüzde olduğunu anlamalısınız” dedi.
Ayrıca, bu yerin sağlayabileceği en yüksek düzeyde bakımı anladığınızdan emin olun. Daha fazlasına ihtiyacınız varsa daireden taşınmanız gerekebilir. Örneğin, bazı tesisler ara sıra hafıza problemleri veya yönelim bozukluğu yaşayan kişilere bakım sağlarken, demansı sanrılara, ajitasyona veya saldırganlığa neden olan kişilere bakım sağlamamaktadır. Yardımlı yaşam tesislerinde tahliyelere karşı huzurevlerine kıyasla daha az yasal koruma vardır. Neye ihtiyacınız olduğu konusunda gerçekçi olun: Hiç kimse bir huzurevine taşınmak istemez, ancak sakinlerin kendilerine bakamayacakları bir destekli yaşam tesisinde kalmaları tehlikelidir.
Param biterse ne olur?
Ayrılmak zorunda kalabilirsiniz. Destekli yaşam tesislerinin çoğu kâr amacı gütmektedir ve ihtiyaç sahibi kişilere bakım sağlama konusunda herhangi bir yasal yükümlülüğe sahip değildir. Yaklaşık beş tesisten biri bakım masraflarını karşılamak için Medicaid’i kabul ediyor. Ancak Medicaid destekli yaşam tesislerinin kirasını karşılamamaktadır; dolayısıyla karşılasanız bile bakımı reddetmek zorunda kalabilirsiniz. Bazı eyaletler veya ilçeler, hiç birikiminiz yoksa ve çok az emeklilik geliriniz varsa, konut masraflarının karşılanmasına yardımcı olur. Bu yüzden bunların mevcut olup olmadığını öğrenmeye değer. (Yardım için yerel yaşlandırma kurumunuzu arayın.) Bazı tesis sahipleri, uzun süreli ikamet edenler için daha düşük ücretleri kabul eder, ancak bu bir istisnadır.
Bir tesisin ne kadar iyi olduğunu nasıl öğrenebilirim?
Gösterişli yemek seçeneklerinden, ışıltılı avizelerden ve diğer bina olanaklarından etkilenmek kolay olsa da bunların hiçbiri kaliteli bakımın göstergesi değildir. Birden fazla tesisi düşünüyorsanız, bina sakini-personel oranını (hem gece, hafta sonları hem de gündüz) ve binada lisanslı hemşirelerin olup olmadığını ve ne zaman orada olduklarını sorun.
Tesisi işleten kişiye genellikle yönetici veya direktör denir. Bu konumun ne sıklıkta değiştiğini sorun. Bir tesiste birkaç yıl içinde birden fazla yönetici görev yaptıysa, bu, yönetim ve mülkiyet kalitesi açısından endişe verici bir işarettir.
Hangisi daha iyi; kâr amacı gütmeyen kuruluş mu yoksa kâr amacı güden destekli yaşam tesisleri mi?
Araştırmacılar, Minnesota ve Florida’daki kar amacı gütmeyen tesislerin eyalet sağlık düzenlemelerini ihlal ettiği gerekçesiyle suçlanma olasılığının daha yüksek olduğunu buldu, ancak ulusal düzeyde sağlam bir kanıt yok. Her iki mülkiyet türünde de iyi ve kötü olanaklar vardır: Özel bir mülk sahibine sahip, kar amacı gütmeyen küçük bir konut, vasat bir kar amacı gütmeyen kuruluştan daha iyi bakım sağlayabilir. Kâr amacı gütmeyen kuruluşların genellikle kâr amacı güden kuruluşlardan daha ucuz olmadığını unutmayın: Yatırımcılara getiri sağlamak zorunda olmasalar da, bir işletme gibi çalışırlar ve sermaye iyileştirmeleri ve nakit akışı sorunlarından kaçınmak için her ay harcadıklarından daha fazlasını kazanmak zorundadırlar. Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar genellikle kâr amacı güden kuruluşlarla aynı fiyatlandırma yöntemlerini kullanır ve birçoğu daha fazla ücret alır.
Turda nelere dikkat etmeliyim?
Aile üyelerinden oluşan bir koalisyon olan Elder Voice Advocates of Minnesota’nın genel müdürü Kristine Sundberg, insanları tesisteki sakinlerin personelle nasıl etkileşimde bulunduğunu gözlemlemeye teşvik ediyor. “Aktif ve bir şeyler yapmakla meşguller mi, yoksa bir sandalyeye çöküp görmezden mi geliyorlar?” dedi. Personel sayısının genellikle en düşük olduğu hafta sonu ziyaretinizi planlayabilirsiniz. Tesise, ailelerin sakinlerin odalarına kamera yerleştirmesine izin verip vermediğini sorun, böylece onları uzaktan takip edebilirsiniz.
Kim bana yardım edebilir?
Bayan Sundberg’inki gibi tüketici gruplarına ek olarak, en bilgili bağımsız uzmanlardan bazıları arasında huzurevleri ve yaşlılara yönelik diğer tesislerde yaşayanların federal olarak finanse edilen savunucuları olan uzun vadeli bakım ombudsmanları da yer alıyor. Her eyaletin belirli bölgelere atanan savunucuların bulunduğu böyle bir programı vardır. Bir diğer kaynak ise yaşlanmayla ilgili bölgesel bir kurumdur. Bu kuruluşlar, her eyaletin yaşlı yetişkinlere yardımcı olmak için belirlediği topluluk veya kar amacı gütmeyen kuruluşlardır. Finansal seçeneklerinizi anlamanıza ve olanakları bulmanıza yardımcı olabilirler. Ajansınızı https://eldercare.acl.gov/Public/Index.aspx adresinde bulabilirsiniz.
Bir tesisin ihlal geçmişini kontrol etmek istiyorsanız destekli yaşam tesislerine lisans veren devlet kurumunu bulun. Bazı eyaletlerde bu sağlık departmanının bir parçasıdır, diğerleri ise bu görevi insan kaynakları hizmetine veya sosyal yardım departmanına devreder. Tesis incelendikten sonra rapor hazırlanır. Lisans veren kuruluşlar denetim raporlarını kendi web sitelerinde yayınlayabilir, ancak bunları bulmak her zaman kolay değildir. Bir tesise aynı sorun nedeniyle tekrar tekrar atıfta bulunulması bir tehlike işaretidir.
Jordan Rau, daha önce Kaiser Aile Vakfı olarak bilinen kuruluşun bir parçası olan KFF Sağlık Haberleri’nde kıdemli bir muhabirdir.