James Reynolds, Perşembe gecesi Aurora Borealis’in fotoğrafları zaman çizelgesine akmaya başladığında, Perşembe gecesi evinde oturmuş Twitter’da geziniyordu.
Asheville, NC’nin hemen dışında yaşayan profesyonel bir fotoğrafçı olan Bay Reynolds, eşyalarını yüklemeye ve karısını ve 10 yaşındaki oğlunu, evinden yaklaşık bir saat uzaklıkta popüler bir manzara rotası olan Blue Ridge Parkway’e götürmeye karar verdi.
Oraya yerleşip birkaç fotoğraf çektikten sonra, Bay Reynolds sonunda onu fark etti: gökyüzünde dans eden mor gölgeler.
45 yaşındaki Bay Reynolds, “Cennet yaşıyormuş gibi hissettirdi,” dedi. “Onu, arka planda böyle bir şeyi asla beklemeyeceğiniz, Blue Ridge Dağları ve benim tanıdık ev ortamımla birlikte görmek çok keyifli bir andı.”
Kuzey Işıkları olarak da bilinen gökyüzündeki renkli çizgiler, Alaska, Kanada ve İzlanda gibi yerlerden sıklıkla görülebiliyor. Ancak Perşembe gecesi, “şiddetli” bir jeomanyetik fırtına kuzey ışıklarını Minnesota, New York ve Virginia’ya getirdi ve hatta görüş mesafesi Arizona ve Kuzey Carolina’ya kadar kaydı. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’nin Uzay Hava Durumu Tahmin Merkezi jeomanyetik fırtınanın şiddetini beş puanlık ölçeğinde Seviye 4 olarak derecelendirdi.
NASA’nın Goddard Uzayında Heliofizik Bilim Bölümü’nde bilim direktörü yardımcısı olan C. Alex Young, kutup ışıklarını bir an için yakalamak için, güneş rüzgarından gelen elektronların Dünya’nın manyetik alanında zaten hapsolmuş elektronlarla çarpışması gerektiğini ve bunun bir sapan gibi davranması gerektiğini söyledi. Merkez. Enerji, Dünya etrafındaki manyetik alanı sallayan Güneş’ten büyük bir plazma püskürmesi olan koronal kütle fırlatmasından gelir. Bu, kutup ışıklarını yaratan jeomanyetik fırtınalar yaratır.
Gökyüzünde gördüğünüz renkler, atmosferdeki oksijen ve nitrojenin buluştuğu yer tarafından belirlenir, dedi Dr. Genç. Yeşil ve kırmızı çoğunlukla oksijenden ve mavi nitrojenden gelir.
Çoğu zaman, bu enerji Dünyanın Kuzey ve Güney Kutuplarına doğru sürülür, ancak fırtına ne kadar güçlüyse, Amerika Birleşik Devletleri’nin güneyi gibi daha alçak enlemlerde görülme olasılığı o kadar yüksektir.
İlk olarak, dedi Dr. Young, Perşembe günkü jeomanyetik fırtınaların muhtemelen sadece 3. seviyeye ulaşacağı tahmin ediliyordu. Önceki günlerde, Güneş birkaç küçük koronal kütle atımı yaşadı, ancak tahminciler etkilerinin çoğunlukla Dünya’yı atladığına inanıyorlardı. Görünüşe göre, Dünya’ya yaklaşan ve elektronlar manyetik alana ulaştıkça “Dünya’ya fazladan bir tekme atmaya” yardımcı olan iki fırlatma olduğunu söyledi.
“Yalnızca birkaç saat sürdü, ama bu yüzden insanlar onu ufukta normalden çok daha güneyde görüyorlardı” dedi. “Çok heyecan verici ve oldukça muhteşemdi.”
Bunun gibi güçlü jeomanyetik fırtınaların ne sıklıkta meydana geldiğini belirlemenin zor olduğunu söyleyen Dr. Genç. Tipik olarak, 11 yıllık bir güneş döngüsünde bu büyüklükte 50 ila 100 fırtına meydana gelebilir ve 2025’te döngünün sonu yaklaştıkça daha olası hale gelir.
Asheville, NC’nin hemen dışında yaşayan profesyonel bir fotoğrafçı olan Bay Reynolds, eşyalarını yüklemeye ve karısını ve 10 yaşındaki oğlunu, evinden yaklaşık bir saat uzaklıkta popüler bir manzara rotası olan Blue Ridge Parkway’e götürmeye karar verdi.
Oraya yerleşip birkaç fotoğraf çektikten sonra, Bay Reynolds sonunda onu fark etti: gökyüzünde dans eden mor gölgeler.
45 yaşındaki Bay Reynolds, “Cennet yaşıyormuş gibi hissettirdi,” dedi. “Onu, arka planda böyle bir şeyi asla beklemeyeceğiniz, Blue Ridge Dağları ve benim tanıdık ev ortamımla birlikte görmek çok keyifli bir andı.”
Kuzey Işıkları olarak da bilinen gökyüzündeki renkli çizgiler, Alaska, Kanada ve İzlanda gibi yerlerden sıklıkla görülebiliyor. Ancak Perşembe gecesi, “şiddetli” bir jeomanyetik fırtına kuzey ışıklarını Minnesota, New York ve Virginia’ya getirdi ve hatta görüş mesafesi Arizona ve Kuzey Carolina’ya kadar kaydı. Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi’nin Uzay Hava Durumu Tahmin Merkezi jeomanyetik fırtınanın şiddetini beş puanlık ölçeğinde Seviye 4 olarak derecelendirdi.
NASA’nın Goddard Uzayında Heliofizik Bilim Bölümü’nde bilim direktörü yardımcısı olan C. Alex Young, kutup ışıklarını bir an için yakalamak için, güneş rüzgarından gelen elektronların Dünya’nın manyetik alanında zaten hapsolmuş elektronlarla çarpışması gerektiğini ve bunun bir sapan gibi davranması gerektiğini söyledi. Merkez. Enerji, Dünya etrafındaki manyetik alanı sallayan Güneş’ten büyük bir plazma püskürmesi olan koronal kütle fırlatmasından gelir. Bu, kutup ışıklarını yaratan jeomanyetik fırtınalar yaratır.
Gökyüzünde gördüğünüz renkler, atmosferdeki oksijen ve nitrojenin buluştuğu yer tarafından belirlenir, dedi Dr. Genç. Yeşil ve kırmızı çoğunlukla oksijenden ve mavi nitrojenden gelir.
Çoğu zaman, bu enerji Dünyanın Kuzey ve Güney Kutuplarına doğru sürülür, ancak fırtına ne kadar güçlüyse, Amerika Birleşik Devletleri’nin güneyi gibi daha alçak enlemlerde görülme olasılığı o kadar yüksektir.
İlk olarak, dedi Dr. Young, Perşembe günkü jeomanyetik fırtınaların muhtemelen sadece 3. seviyeye ulaşacağı tahmin ediliyordu. Önceki günlerde, Güneş birkaç küçük koronal kütle atımı yaşadı, ancak tahminciler etkilerinin çoğunlukla Dünya’yı atladığına inanıyorlardı. Görünüşe göre, Dünya’ya yaklaşan ve elektronlar manyetik alana ulaştıkça “Dünya’ya fazladan bir tekme atmaya” yardımcı olan iki fırlatma olduğunu söyledi.
“Yalnızca birkaç saat sürdü, ama bu yüzden insanlar onu ufukta normalden çok daha güneyde görüyorlardı” dedi. “Çok heyecan verici ve oldukça muhteşemdi.”
Bunun gibi güçlü jeomanyetik fırtınaların ne sıklıkta meydana geldiğini belirlemenin zor olduğunu söyleyen Dr. Genç. Tipik olarak, 11 yıllık bir güneş döngüsünde bu büyüklükte 50 ila 100 fırtına meydana gelebilir ve 2025’te döngünün sonu yaklaştıkça daha olası hale gelir.