Yarım asırdan beri ilk kez ABD yapımı bir uzay aracı Ay'a indi.
Robotik iniş aracı, 1972'deki Apollo 17'den bu yana aya ayak basan ilk ABD aracıydı; bu, insanlığın insanları aya gönderme ve hepsini canlı olarak geri getirme konusundaki inanılmaz başarısının son bölümüydü. Bu, o zamandan beri tekrarlanmayan veya denenmeyen bir başarıdır.
Odysseus adı verilen ve bir telefon kulübesinden biraz daha büyük olan iniş aracı, Perşembe günü Doğu Saatiyle 18:23'te ayın güney kutup bölgesine ulaştı.
Hava trafik kontrolörleri başarının onaylanmasını beklerken iniş zamanı sessizce geldi ve geçti. İletişimde kısa bir kesinti olması bekleniyordu ama dakikalar geçti.
Daha sonra Odysseus'u inşa eden Houston merkezli şirket Intuitive Machines'in baş teknoloji sorumlusu Tim Crain, uzay aracından zayıf bir sinyal tespit edildiğini bildirdi.
“Hafif ama orada” dedi. “Öyleyse hazır olun millet. Burada ne olacağını göreceğiz.”
Kısa bir süre sonra şunu duyurdu: “Şüphesiz teyit edebileceğimiz şey, ekipmanımızın ay yüzeyinde olduğu ve iletim yaptığımızdır. Tebrikler.”
Daha sonra şunu ekledi: “Houston, Odysseus yeni evini buldu.”
Ancak uzay aracının düzgün bir şekilde iletişim kurma yeteneği hala belirsiz olduğundan, görev kontrol merkezindeki alkışlar ve beşlik çakmalar susturuldu.
O akşamın ilerleyen saatlerinde şirket daha umut verici haberler verdi.
Intuitive Machines yaptığı açıklamada, “İletişim sorunlarını giderdikten sonra hava trafik kontrolörleri Odysseus'un dik durduğunu ve veri göndermeye başladığını doğruladı” dedi. “Şu anda ay yüzeyinden ilk görüntüleri indirmeye çalışıyoruz.”
Bu çaba, astronotların ayda yürümesiyle sonuçlanan Apollo görevlerinden çok daha mütevazı olsa da, NASA bunun daha devrim niteliğinde bir çağın başlamasına yardımcı olabileceğini umuyordu: güneş sistemi etrafında ulaşım, uzay yolculuğunu ekonomik hale getirecekti.
Bir uzay danışmanlık firması olan BryceTech'in genel müdürü Carissa Christensen, “NASA'nın yapmaya çalıştığı şeyin akıllıca bir şey olduğunu düşünüyorum” dedi ve “bunun esas amacı, onların ihtiyaçlarını karşılayacak rekabetçi bir sağlayıcı ekosistemi yaratmak.”
Intuitive Machines, NASA astronotlarının bu on yılın sonlarında planlanan geri dönüşü öncesinde, ay yüzeyinde keşif çalışmaları yürütmek amacıyla NASA'nın sözleşme yaptığı birkaç küçük şirketten biri.
Bu görev için NASA, Ticari Ay Yükü Hizmetleri (CLPS) adı verilen bir program aracılığıyla Intuitive Machines'e, Odysseus'un yüzeye yaklaşırken kaldırdığı toz bulutlarını yakalayacak bir stereo kamera da dahil olmak üzere aya altı cihaz teslim etmesi için 118 milyon dolar ödedi. Yüklü parçacıkların radyo sinyalleri üzerindeki etkilerini ölçen bir radyo alıcısı.
Ayrıca Daytona Beach, Florida'daki Embry-Riddle Havacılık Üniversitesi öğrencileri tarafından yapılan bir kamera ve Jeff Koons'un bir sanat projesi gibi diğer müşterilerden gelen kargolar da vardı. Uzay aracının parçaları Columbia Sportswear'ın yansıtıcı malzemesiyle sarıldı.
Odysseus, 15 Şubat günü erken saatlerde SpaceX roketiyle Dünya'dan ayrıldı. Çarşamba günü Ay yörüngesine ulaştı.
İnişe doğru ilerlerken kısa bir ileri geri hareket yaşandı.
Uzay aracı Ay yörüngesine girdikten sonra Intuitive Machines, aracın Perşembe günü saat 17:30'da aya ineceğini söyledi. Perşembe sabahı şirket, uzay aracının daha yüksek bir rakıma uçtuğunu ve saat 16.24'te ineceğini söyledi.
Daha sonra Perşembe öğleden sonra iniş saati tekrar değişti ve şirket, saat 18:24'teki iniş girişiminden önce ayın etrafında bir tur daha atılması gerektiğini söyledi. Bir şirket sözcüsü, uzay aracında bulunan ve yüksekliği ve hızı hakkında veri sağlaması gereken lazer cihazının çalışmadığını söyledi.
Ek yörünge, NASA tarafından sağlanan başka bir deneysel lazer cihazının yerine uzay aracının yazılımında değişiklik yapılması için iki saatlik süre sağladı.
Saat 18:11'de Odysseus, yüzeye motorlu inişe başlamak için motorunu ateşledi. Lazer cihazı uygun bir alternatif olarak hizmet ediyor gibi görünüyordu ve uzay aracı birkaç dakika sessiz kalana kadar her şey çalışıyor gibi görünüyordu.
Odysseus'un iniş alanı, Ay'ın güney kutbunun yaklaşık 300 kilometre kuzeyinde, Malapert A kraterinin yakınındaki düz bir alandı. Ay'ın kutup bölgeleri, kraterlerin gölgesinde saklanan donmuş su nedeniyle son yıllarda büyük ilgi görüyor.
Aya ulaşmanın zor olduğu kanıtlandı. Amerika Birleşik Devletleri'nin yanı sıra, yalnızca Sovyetler Birliği, Çin, Hindistan ve Japonya'nın hükümet uzay programları ay yüzeyine robot iniş araçlarını başarıyla yerleştirdi. Japonya'nın Ispace ve Pittsburgh'un Astrobotic Technology adlı iki şirketi, İsrailli kar amacı gütmeyen kuruluş SpaceIL gibi daha önce denemiş ve başarısız olmuştu.
Sezgisel Makineler'in CEO'su Steve Altemus, fırlatmadan önceki bir röportajda, Odysseus düşse bile NASA'nın “bütçede ay” yaklaşımına sadık kalacağını umduğunu söyledi.
“Gerçekten ilerleme kaydetmenin tek yolu bu” dedi. “Bu deneyin yapması gereken şey bu.”
Geçmişte NASA kendi uzay aracını yapardı.
Neil Armstrong ayda yürüyen ilk insan olmadan önce NASA, iniş tekniklerini doğrulamak ve ay toprağının özelliklerini incelemek için Surveyor 1'den Surveyor 7'ye kadar bir dizi robotik uzay aracı gönderdi. Bu robotik inişler, astronotların ve uzay araçlarının ay yüzeyindeki kalın bir parçacık madde tabakasında boğulacağı yönündeki korkuları hafifletti.
Ancak NASA, uzay aracını kendisi tasarlayıp işlettiğinde, genellikle başarı şansını en üst düzeye çıkarmaya çalışır ve tasarımları pahalı olma eğilimindedir.
1969 ile 1972 arasındaki Apollo aya inişleri, CLPS'nin start-up girişimcilerin coşkusunu ve yaratıcılığını yakalamayı amaçladığı, neredeyse sınırsız bir bütçeyle çözülmesi neredeyse imkansız olan bir sorunu (meşhur ay gezisi) ele alan devasa bir programın paradigması haline geldi. kullanmak.
CLPS programını 2018'de başlatan eski bir NASA bilim yetkilisi olan Thomas Zurbuchen, geleneksel NASA tarzında tasarlanan, inşa edilen ve işletilen robotik bir aya iniş aracının 500 ila 1 milyar dolara, yani gereken alanın en az beş katına mal olacağını tahmin etti. maliyet ajansı Sezgisel Makinelere ödeme yaptı.
NASA, farklı yaklaşımlar öneren şirketlerle birlikte kapitalizm ve rekabetin yeniliği teşvik edeceğini ve daha düşük maliyetlerle yeni yeteneklere yol açacağını umuyor.
Ancak başarılı olsalar bile bu şirketler belirsiz iş beklentileriyle karşı karşıya kalıyor ve NASA ve diğer uzay ajanslarının ötesinde pek çok müşteri çekiyor.
Bayan Christensen, “Bu diğer müşterilerin kim olabileceği belli değil” dedi.
Intuitive Machines'in iki ek CLPS görevi için sözleşmesi var ve diğer şirketlerin de Ay'da çekim yapması bekleniyor. Pittsburgh merkezli şirket Astrobotic Technology, robotik bir NASA gezicisini buzun bulunabileceği gölgeli bölgelerden birine götürmek için ikinci bir görev hazırlıyor. Austin, Teksas yakınlarındaki Firefly Aerospace'in Blue Ghost iniş aracının büyük bölümü tamamlandı ancak henüz bir lansman tarihi açıklanmadı.
Robotik iniş aracı, 1972'deki Apollo 17'den bu yana aya ayak basan ilk ABD aracıydı; bu, insanlığın insanları aya gönderme ve hepsini canlı olarak geri getirme konusundaki inanılmaz başarısının son bölümüydü. Bu, o zamandan beri tekrarlanmayan veya denenmeyen bir başarıdır.
Odysseus adı verilen ve bir telefon kulübesinden biraz daha büyük olan iniş aracı, Perşembe günü Doğu Saatiyle 18:23'te ayın güney kutup bölgesine ulaştı.
Hava trafik kontrolörleri başarının onaylanmasını beklerken iniş zamanı sessizce geldi ve geçti. İletişimde kısa bir kesinti olması bekleniyordu ama dakikalar geçti.
Daha sonra Odysseus'u inşa eden Houston merkezli şirket Intuitive Machines'in baş teknoloji sorumlusu Tim Crain, uzay aracından zayıf bir sinyal tespit edildiğini bildirdi.
“Hafif ama orada” dedi. “Öyleyse hazır olun millet. Burada ne olacağını göreceğiz.”
Kısa bir süre sonra şunu duyurdu: “Şüphesiz teyit edebileceğimiz şey, ekipmanımızın ay yüzeyinde olduğu ve iletim yaptığımızdır. Tebrikler.”
Daha sonra şunu ekledi: “Houston, Odysseus yeni evini buldu.”
Ancak uzay aracının düzgün bir şekilde iletişim kurma yeteneği hala belirsiz olduğundan, görev kontrol merkezindeki alkışlar ve beşlik çakmalar susturuldu.
O akşamın ilerleyen saatlerinde şirket daha umut verici haberler verdi.
Intuitive Machines yaptığı açıklamada, “İletişim sorunlarını giderdikten sonra hava trafik kontrolörleri Odysseus'un dik durduğunu ve veri göndermeye başladığını doğruladı” dedi. “Şu anda ay yüzeyinden ilk görüntüleri indirmeye çalışıyoruz.”
Bu çaba, astronotların ayda yürümesiyle sonuçlanan Apollo görevlerinden çok daha mütevazı olsa da, NASA bunun daha devrim niteliğinde bir çağın başlamasına yardımcı olabileceğini umuyordu: güneş sistemi etrafında ulaşım, uzay yolculuğunu ekonomik hale getirecekti.
Bir uzay danışmanlık firması olan BryceTech'in genel müdürü Carissa Christensen, “NASA'nın yapmaya çalıştığı şeyin akıllıca bir şey olduğunu düşünüyorum” dedi ve “bunun esas amacı, onların ihtiyaçlarını karşılayacak rekabetçi bir sağlayıcı ekosistemi yaratmak.”
Intuitive Machines, NASA astronotlarının bu on yılın sonlarında planlanan geri dönüşü öncesinde, ay yüzeyinde keşif çalışmaları yürütmek amacıyla NASA'nın sözleşme yaptığı birkaç küçük şirketten biri.
Bu görev için NASA, Ticari Ay Yükü Hizmetleri (CLPS) adı verilen bir program aracılığıyla Intuitive Machines'e, Odysseus'un yüzeye yaklaşırken kaldırdığı toz bulutlarını yakalayacak bir stereo kamera da dahil olmak üzere aya altı cihaz teslim etmesi için 118 milyon dolar ödedi. Yüklü parçacıkların radyo sinyalleri üzerindeki etkilerini ölçen bir radyo alıcısı.
Ayrıca Daytona Beach, Florida'daki Embry-Riddle Havacılık Üniversitesi öğrencileri tarafından yapılan bir kamera ve Jeff Koons'un bir sanat projesi gibi diğer müşterilerden gelen kargolar da vardı. Uzay aracının parçaları Columbia Sportswear'ın yansıtıcı malzemesiyle sarıldı.
Odysseus, 15 Şubat günü erken saatlerde SpaceX roketiyle Dünya'dan ayrıldı. Çarşamba günü Ay yörüngesine ulaştı.
İnişe doğru ilerlerken kısa bir ileri geri hareket yaşandı.
Uzay aracı Ay yörüngesine girdikten sonra Intuitive Machines, aracın Perşembe günü saat 17:30'da aya ineceğini söyledi. Perşembe sabahı şirket, uzay aracının daha yüksek bir rakıma uçtuğunu ve saat 16.24'te ineceğini söyledi.
Daha sonra Perşembe öğleden sonra iniş saati tekrar değişti ve şirket, saat 18:24'teki iniş girişiminden önce ayın etrafında bir tur daha atılması gerektiğini söyledi. Bir şirket sözcüsü, uzay aracında bulunan ve yüksekliği ve hızı hakkında veri sağlaması gereken lazer cihazının çalışmadığını söyledi.
Ek yörünge, NASA tarafından sağlanan başka bir deneysel lazer cihazının yerine uzay aracının yazılımında değişiklik yapılması için iki saatlik süre sağladı.
Saat 18:11'de Odysseus, yüzeye motorlu inişe başlamak için motorunu ateşledi. Lazer cihazı uygun bir alternatif olarak hizmet ediyor gibi görünüyordu ve uzay aracı birkaç dakika sessiz kalana kadar her şey çalışıyor gibi görünüyordu.
Odysseus'un iniş alanı, Ay'ın güney kutbunun yaklaşık 300 kilometre kuzeyinde, Malapert A kraterinin yakınındaki düz bir alandı. Ay'ın kutup bölgeleri, kraterlerin gölgesinde saklanan donmuş su nedeniyle son yıllarda büyük ilgi görüyor.
Aya ulaşmanın zor olduğu kanıtlandı. Amerika Birleşik Devletleri'nin yanı sıra, yalnızca Sovyetler Birliği, Çin, Hindistan ve Japonya'nın hükümet uzay programları ay yüzeyine robot iniş araçlarını başarıyla yerleştirdi. Japonya'nın Ispace ve Pittsburgh'un Astrobotic Technology adlı iki şirketi, İsrailli kar amacı gütmeyen kuruluş SpaceIL gibi daha önce denemiş ve başarısız olmuştu.
Sezgisel Makineler'in CEO'su Steve Altemus, fırlatmadan önceki bir röportajda, Odysseus düşse bile NASA'nın “bütçede ay” yaklaşımına sadık kalacağını umduğunu söyledi.
“Gerçekten ilerleme kaydetmenin tek yolu bu” dedi. “Bu deneyin yapması gereken şey bu.”
Geçmişte NASA kendi uzay aracını yapardı.
Neil Armstrong ayda yürüyen ilk insan olmadan önce NASA, iniş tekniklerini doğrulamak ve ay toprağının özelliklerini incelemek için Surveyor 1'den Surveyor 7'ye kadar bir dizi robotik uzay aracı gönderdi. Bu robotik inişler, astronotların ve uzay araçlarının ay yüzeyindeki kalın bir parçacık madde tabakasında boğulacağı yönündeki korkuları hafifletti.
Ancak NASA, uzay aracını kendisi tasarlayıp işlettiğinde, genellikle başarı şansını en üst düzeye çıkarmaya çalışır ve tasarımları pahalı olma eğilimindedir.
1969 ile 1972 arasındaki Apollo aya inişleri, CLPS'nin start-up girişimcilerin coşkusunu ve yaratıcılığını yakalamayı amaçladığı, neredeyse sınırsız bir bütçeyle çözülmesi neredeyse imkansız olan bir sorunu (meşhur ay gezisi) ele alan devasa bir programın paradigması haline geldi. kullanmak.
CLPS programını 2018'de başlatan eski bir NASA bilim yetkilisi olan Thomas Zurbuchen, geleneksel NASA tarzında tasarlanan, inşa edilen ve işletilen robotik bir aya iniş aracının 500 ila 1 milyar dolara, yani gereken alanın en az beş katına mal olacağını tahmin etti. maliyet ajansı Sezgisel Makinelere ödeme yaptı.
NASA, farklı yaklaşımlar öneren şirketlerle birlikte kapitalizm ve rekabetin yeniliği teşvik edeceğini ve daha düşük maliyetlerle yeni yeteneklere yol açacağını umuyor.
Ancak başarılı olsalar bile bu şirketler belirsiz iş beklentileriyle karşı karşıya kalıyor ve NASA ve diğer uzay ajanslarının ötesinde pek çok müşteri çekiyor.
Bayan Christensen, “Bu diğer müşterilerin kim olabileceği belli değil” dedi.
Intuitive Machines'in iki ek CLPS görevi için sözleşmesi var ve diğer şirketlerin de Ay'da çekim yapması bekleniyor. Pittsburgh merkezli şirket Astrobotic Technology, robotik bir NASA gezicisini buzun bulunabileceği gölgeli bölgelerden birine götürmek için ikinci bir görev hazırlıyor. Austin, Teksas yakınlarındaki Firefly Aerospace'in Blue Ghost iniş aracının büyük bölümü tamamlandı ancak henüz bir lansman tarihi açıklanmadı.