Yeni Zelanda'dan önce Hauraki golfünde Mako -hai'yi keşfettiğinde, Auckland Üniversitesi'nde deniz ekoloğu Rochelle Constantine endişe duyuyordu. Hayvanın kafasında garip turuncu bir kütle vardı.
“İlk başta şöyle düşündüm:” Bu bir şamandıra mı? “Dr. Constantine.”
Bir teknisyen olan Çarşamba Davis, 10 metrelik köpekbalığına daha yakından bakmak için bir drone gönderdi. Tekne yaklaştığında, meslektaşı Esther bazı sualtı malzemelerini emmek için denize bir kamera koydu.
“Bu dokunaçların nasıl hareket ettiğini görebiliyorduk,” dedi Dr. Konstantin.
Gözlerini aldatmadılar. Bir kalamar köpekbalığını sürdü. Buna “Sharktopus” adını verdiler ve denizde gördükleri en garip şeylerden biri olduğunu söylediler.
Ekip sekizinci banliyöden Maori Oktopus olarak tanımladı. Güçlü sefalopodlar 6,5 feet'e kadar uzanabilir ve yaklaşık 26 £ ağırlığındadır. Onlar güney yarımküredeki en büyük kalamar. Köpekbalığı gibi büyük bir yırtıcı, kısa bir devre -Mako ile bile, bu otostopçu çok fazla yer yerleştirdi.
“Köpekbalığının başında çok fazla gayrimenkul ihtiyacı olduğunu görebilirsiniz,” dedi Dr. Konstantin, araştırmacıların Aralık 2023'te deniz yaşamını ve kuşları incelemek için bir saha cinsimasyonu sırasında inceledikleri karşılaşma hakkında.
STOWAWAY kollarını sıkı bir topa koydu ve fark edilmeden kalmaya çalışıyormuş gibi görünüyordu. Kalamar “inatçı bir muz tekne gezisinde olduğu gibi köpekbalığına yapışmadı” dedi Dr. Konstantin. “Zaman zaman bu küçük dokunaçın içeri çekildiğini görebiliyorlardı.”
Köpekbalığı zeki sefalopod'u göremese de, büyük olasılıkla yolcunun farkındaydı. Kıllarda, dünyayı etraflarında tutmalarına yardımcı olmak için vücutlarının her tarafında yan çizgiler olarak adlandırılan duyusal organlara sahiptir.
Kıllar ve balinalar bazen ölü cildi ve parazitleri vücudun vücudundan korumak ve çıkarmak için tutulan aptalları çeker. Makos'un su yüzeyine atladığı bilinmektedir. Bazı araştırmacılar, sudan uçtuklarında bu sürücüleri tahriş olduklarında çıkardıklarını tahmin ediyorlar. Ancak bu köpekbalığı Freel Loader tarafından taciz edilmedi.
“Köpekbalığı oldukça mutlu görünüyordu ve kalamar oldukça mutlu görünüyordu,” dedi Dr. Konstantin. “Çok sessiz bir sahneydi.”
Shortfin -Makos dünyanın en hızlı köpekbalığıdır ve saatte 46 mil en yüksek hızlarla yüzebilir. “Köpekbalığı daha hızlı hareket etmez, kalamar muhtemelen devam etmezdi” dedi.
İkilinin beklenmedik kaderi neydi? “Bundan sonra ne olduğu hakkında hiçbir fikrimiz yok,” diye ekledi. Kalamar kayarsa, köpekbalığı onu yemişti. Ayrıca, deniz tabanındaki kalamarın sularda güvenli olma olasılığı da vardır – sadece 100 ila 130 feet derinliğinde – kalamarın güvenli bir şekilde inme olasılığı.
En büyük bulmaca, bu hayvanların birbirlerini nasıl tanıması gerektiğidir. Maori -ink -inffish deniz tabanında yaşıyor. Shortfin -Makos derin yüzebilirken, genellikle deniz tabanında bulunmazlar. Dr., “Bu iki hayvanın aynı yerde ve aynı zamanda birbirleriyle tanışması gerektiği mantıklı değil” dedi. Konstantin. “Birbirimizi nasıl bulduğunuz hakkında hiçbir fikrimiz yok.”
“Bu köpekbalığı ve ahtapüsün nasıl veya neden bir araya gelebileceğini veya bağlantının nasıl olabileceğini tahmin etmek neredeyse imkansızdır.” Dedi. Constantin dahil oldu. “Ama bu önemli mi?”
Dr. McQuatters-Gollop, ekibin gözlemlediği şeyin nihayetinde okyanus hakkında ne kadar az bildiğimizi ve onu korumanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor.
“Doğal çevre, her gün her dakikada özel şeylerin gerçekleştiği bir yer ”dedi.
“İlk başta şöyle düşündüm:” Bu bir şamandıra mı? “Dr. Constantine.”
Bir teknisyen olan Çarşamba Davis, 10 metrelik köpekbalığına daha yakından bakmak için bir drone gönderdi. Tekne yaklaştığında, meslektaşı Esther bazı sualtı malzemelerini emmek için denize bir kamera koydu.
“Bu dokunaçların nasıl hareket ettiğini görebiliyorduk,” dedi Dr. Konstantin.
Gözlerini aldatmadılar. Bir kalamar köpekbalığını sürdü. Buna “Sharktopus” adını verdiler ve denizde gördükleri en garip şeylerden biri olduğunu söylediler.
Ekip sekizinci banliyöden Maori Oktopus olarak tanımladı. Güçlü sefalopodlar 6,5 feet'e kadar uzanabilir ve yaklaşık 26 £ ağırlığındadır. Onlar güney yarımküredeki en büyük kalamar. Köpekbalığı gibi büyük bir yırtıcı, kısa bir devre -Mako ile bile, bu otostopçu çok fazla yer yerleştirdi.
“Köpekbalığının başında çok fazla gayrimenkul ihtiyacı olduğunu görebilirsiniz,” dedi Dr. Konstantin, araştırmacıların Aralık 2023'te deniz yaşamını ve kuşları incelemek için bir saha cinsimasyonu sırasında inceledikleri karşılaşma hakkında.
STOWAWAY kollarını sıkı bir topa koydu ve fark edilmeden kalmaya çalışıyormuş gibi görünüyordu. Kalamar “inatçı bir muz tekne gezisinde olduğu gibi köpekbalığına yapışmadı” dedi Dr. Konstantin. “Zaman zaman bu küçük dokunaçın içeri çekildiğini görebiliyorlardı.”
Köpekbalığı zeki sefalopod'u göremese de, büyük olasılıkla yolcunun farkındaydı. Kıllarda, dünyayı etraflarında tutmalarına yardımcı olmak için vücutlarının her tarafında yan çizgiler olarak adlandırılan duyusal organlara sahiptir.
Kıllar ve balinalar bazen ölü cildi ve parazitleri vücudun vücudundan korumak ve çıkarmak için tutulan aptalları çeker. Makos'un su yüzeyine atladığı bilinmektedir. Bazı araştırmacılar, sudan uçtuklarında bu sürücüleri tahriş olduklarında çıkardıklarını tahmin ediyorlar. Ancak bu köpekbalığı Freel Loader tarafından taciz edilmedi.
“Köpekbalığı oldukça mutlu görünüyordu ve kalamar oldukça mutlu görünüyordu,” dedi Dr. Konstantin. “Çok sessiz bir sahneydi.”
Shortfin -Makos dünyanın en hızlı köpekbalığıdır ve saatte 46 mil en yüksek hızlarla yüzebilir. “Köpekbalığı daha hızlı hareket etmez, kalamar muhtemelen devam etmezdi” dedi.
İkilinin beklenmedik kaderi neydi? “Bundan sonra ne olduğu hakkında hiçbir fikrimiz yok,” diye ekledi. Kalamar kayarsa, köpekbalığı onu yemişti. Ayrıca, deniz tabanındaki kalamarın sularda güvenli olma olasılığı da vardır – sadece 100 ila 130 feet derinliğinde – kalamarın güvenli bir şekilde inme olasılığı.
En büyük bulmaca, bu hayvanların birbirlerini nasıl tanıması gerektiğidir. Maori -ink -inffish deniz tabanında yaşıyor. Shortfin -Makos derin yüzebilirken, genellikle deniz tabanında bulunmazlar. Dr., “Bu iki hayvanın aynı yerde ve aynı zamanda birbirleriyle tanışması gerektiği mantıklı değil” dedi. Konstantin. “Birbirimizi nasıl bulduğunuz hakkında hiçbir fikrimiz yok.”
“Bu köpekbalığı ve ahtapüsün nasıl veya neden bir araya gelebileceğini veya bağlantının nasıl olabileceğini tahmin etmek neredeyse imkansızdır.” Dedi. Constantin dahil oldu. “Ama bu önemli mi?”
Dr. McQuatters-Gollop, ekibin gözlemlediği şeyin nihayetinde okyanus hakkında ne kadar az bildiğimizi ve onu korumanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor.
“Doğal çevre, her gün her dakikada özel şeylerin gerçekleştiği bir yer ”dedi.