Senenin 1854 olduğunu düşün. Evrim kavramı bir beş yıl daha ortaya çıkmayacak. Dinozor kelimesi sadece yaklaşık on yaşında. Size soyu tükenmiş hayvanları anlatan hiçbir David Attenborough belgeseli yok.
Şimdi Victoria Londra’sında ikamet ettiğinizi ve şehrin güneydoğu kesimindeki Crystal Palace Park’a girdiğinizi hayal edin. Orada kilden, tuğladan ve diğer mevcut inşaat malzemelerinden yapılmış, asla hayal bile edemeyeceğiniz düzinelerce üç boyutlu dinozor ve antik memeliyle karşılaşacaksınız. Küçük gruplar halinde düzenlenmişler ve ağaçların ve çalıların arkasından dışarı çıkıyorlar, bazıları bir öğleden sonra gezintisinde insan ziyaretçilerinin üzerinde yükseliyor.
Ancak bunu çok fazla hayal etmenize gerek yok çünkü bu heykeller yaklaşık 170 yıl sonra hala orada. Biraz aşınmışlar ve artık bilimsel olarak doğru kabul edilmiyorlar. Ama yine de ziyaretçileri memnun ediyorlar. Konservatörler, bilim adamları ve “Crystal Palace Dinozorlarının Dostları” adlı bir grup sayesinde, Paleolitik piknik partileri bu ay biraz büyüdü ve yerine yeni bir heykel – eh, eski bir heykelin bir kopyası – eklendi. 1960’larda ortadan kaybolan biri.
Zamanı için “devrim niteliğinde” olan bir zaman yolculuğu
19. yüzyıl sanatçısı Benjamin Waterhouse Hawkins tarafından yapılan heykeller, 260 milyon yıl önce başlayan, yeniden yapılandırılmış bir jeolojik yürüyüşün parçası. O zamanlar halkın hayranlığına çok şey katan türünün ilk örneğiydiler.
Londra’daki Doğal Tarih Müzesi’nden bir paleobiyolog olan Adrian Lister, “Victorialılar için eğiticiydi” dedi. “Devrimciydi.”
Zamanının en ünlü doğa tarihi heykeltıraşlarından biri olan Bay Hawkins’in heykelleri, 1851 Londra Dünya Fuarı için inşa edilen bir sergi alanı olan Crystal Palace’ın yakınında ziyaretçileri eğitmek ve eğlendirmek için yapılmıştı. bugün adını verdiği bölge. (Heykeller, 1936’da yanan saraydan sağ kurtuldu.)
Evrim biyoloğu ve Friends of Crystal Palace Dinosaurs başkanı Ellinor Michel, heykellerin bilimi popülerleştirdiğini ve yok olma ve değişen çevre fikrini yalnızca üst sınıfa değil sıradan insanlara da getirdiğini söyledi. Yine yakınlarda yaşayan Bayan Michel, “Burası büyük ölçekli eğitim-eğlencenin doğum yeriydi” dedi.
Bugün bildiğimiz kadarıyla heykeller soyu tükenmiş hayvanları yansıtmıyor. Michel, inşa edildikten sonraki onlarca yıl içinde, yeni bilimsel keşifler nedeniyle demode olduklarını söyledi.
Ancak doğruluk önemli değil, dedi Bayan Michel. “Bilim hareket eder ve bilim gelişir” dedi.
“O kadar uzun süre dayanacak şekilde inşa edilmediler.”
38 orijinal heykelden 30’u kaldı ve yaklaşık 170 yıllık varoluşlarından her şeyi gösteriyorlar.
Heykeller o dönemde mevcut olan tüm malzemelerden yapılmıştır ve bu nedenle demirin paslanması gibi sorunlarla doludur. Yıllar boyunca bakılma eğiliminde olmalarına rağmen, bazıları yıpranmış görünüyor ve en az birinin başı eksik.
Hükümete İngiliz mirası konularında tavsiyelerde bulunan bir kuruluş olan Tarihi İngiltere’den Simon Buteux, “Bu kadar uzun süre dayanacak şekilde inşa edilmediler” dedi. “Onları almakta büyük bir sorunumuz var.”
Bay Buteux, bu heykellerin 19. yüzyılda ne kadar devrimci olduklarına dair orijinal anlayışın korunmasının önemli olduğunu söyledi.
“Tazeydi, yeniydi, son teknolojiydi” diye ekledi. “Yakalamak istediğimiz şey bu.”
“Aptal bir yüzü var.”
1960’larda parktan kaybolan orijinal Palaeotherium magnuma ne olduğunu kimse tam olarak bilmiyor. Heykel, atlarla gevşek bir şekilde ilgili olan bir otoburdu. Çömelmiş ağızlı bir ata benziyordu.
Diğer yedi heykel de kayıp. Michel, kaybolmaların çoğunu çevreleyen koşulların “büyük gizemler” olduğunu söyledi.
Tarih öncesi hayvanlara odaklanan bir sanatçı olan Bob Nicholls, Palaeotherium magnum’u parka geri getirmeyi önerdi. Friends of Crystal Palace Park Dinozorları daha sonra Palaeotherium magnum kopyasını gerçeğe dönüştürmeye yardımcı olan fonu sağladı. Yeni heykel, Temmuz ayı başlarında parka yerleştirildi.
Bay Hawkins’in otçulları nasıl tasavvur ettiğini canlandırmak için Bay Nicholls, 1950’ler ve 1960’lardan kalan birkaç fotoğrafı çizdi.
İçi oyuk olan ve dayanıklı bir malzeme olan cam elyafından yapılmış yeni heykeli inşa etmesi yaklaşık altı haftasını aldı. Sonuçtan memnun kaldı ve “Aptal bir suratı var” dedi.
“Yeni heykel, yerin bilim tarihindeki önemine dikkat çekiyor.“,” Paleobiyolog Bay Lister, dedi.
Friends of Crystal Palace Dinosaurs’a göre yılda yaklaşık yarım milyon insan heykelleri ziyaret ediyor. Ve ebeveynler çocuklarının önünde fotoğraflarını çekerken ve uzun heykellerin yanında oyalanırken hayranlık uyandırmaya devam ediyorlar.
Geçenlerde güneşli bir öğleden sonra, haftada birkaç kez parkta yürüyen yerel bir sakin olan Jenny Steel, en son eklemeyi hayranlıkla izlemeye gidiyordu. “Yaşamdan oldukça büyükler” dedi.
Yolun hemen aşağısında, 50 yıldır bölgede yaşayan Ian Baxter, kanişi Rory ile heykellerin yanındaki bir kayanın üzerine oturdu. Bir genç olarak içi boş yapılara tırmandığını söyledi. Bugün ona diğer taraftan bakıyor. “Dinozorları severim” dedi. “Elbette isterim.”
Bir başka yerel sakin olan Gabriel Birch, parkı ayda en az bir kez ziyaret ettiğini söyledi.
Buraya dinozorlar için geldik” dedi. “Üç yaşındaki oğlum onların gerçek olduğunu düşünüyor.”
Şimdi Victoria Londra’sında ikamet ettiğinizi ve şehrin güneydoğu kesimindeki Crystal Palace Park’a girdiğinizi hayal edin. Orada kilden, tuğladan ve diğer mevcut inşaat malzemelerinden yapılmış, asla hayal bile edemeyeceğiniz düzinelerce üç boyutlu dinozor ve antik memeliyle karşılaşacaksınız. Küçük gruplar halinde düzenlenmişler ve ağaçların ve çalıların arkasından dışarı çıkıyorlar, bazıları bir öğleden sonra gezintisinde insan ziyaretçilerinin üzerinde yükseliyor.
Ancak bunu çok fazla hayal etmenize gerek yok çünkü bu heykeller yaklaşık 170 yıl sonra hala orada. Biraz aşınmışlar ve artık bilimsel olarak doğru kabul edilmiyorlar. Ama yine de ziyaretçileri memnun ediyorlar. Konservatörler, bilim adamları ve “Crystal Palace Dinozorlarının Dostları” adlı bir grup sayesinde, Paleolitik piknik partileri bu ay biraz büyüdü ve yerine yeni bir heykel – eh, eski bir heykelin bir kopyası – eklendi. 1960’larda ortadan kaybolan biri.
Zamanı için “devrim niteliğinde” olan bir zaman yolculuğu
19. yüzyıl sanatçısı Benjamin Waterhouse Hawkins tarafından yapılan heykeller, 260 milyon yıl önce başlayan, yeniden yapılandırılmış bir jeolojik yürüyüşün parçası. O zamanlar halkın hayranlığına çok şey katan türünün ilk örneğiydiler.
Londra’daki Doğal Tarih Müzesi’nden bir paleobiyolog olan Adrian Lister, “Victorialılar için eğiticiydi” dedi. “Devrimciydi.”
Zamanının en ünlü doğa tarihi heykeltıraşlarından biri olan Bay Hawkins’in heykelleri, 1851 Londra Dünya Fuarı için inşa edilen bir sergi alanı olan Crystal Palace’ın yakınında ziyaretçileri eğitmek ve eğlendirmek için yapılmıştı. bugün adını verdiği bölge. (Heykeller, 1936’da yanan saraydan sağ kurtuldu.)
Evrim biyoloğu ve Friends of Crystal Palace Dinosaurs başkanı Ellinor Michel, heykellerin bilimi popülerleştirdiğini ve yok olma ve değişen çevre fikrini yalnızca üst sınıfa değil sıradan insanlara da getirdiğini söyledi. Yine yakınlarda yaşayan Bayan Michel, “Burası büyük ölçekli eğitim-eğlencenin doğum yeriydi” dedi.
Bugün bildiğimiz kadarıyla heykeller soyu tükenmiş hayvanları yansıtmıyor. Michel, inşa edildikten sonraki onlarca yıl içinde, yeni bilimsel keşifler nedeniyle demode olduklarını söyledi.
Ancak doğruluk önemli değil, dedi Bayan Michel. “Bilim hareket eder ve bilim gelişir” dedi.
“O kadar uzun süre dayanacak şekilde inşa edilmediler.”
38 orijinal heykelden 30’u kaldı ve yaklaşık 170 yıllık varoluşlarından her şeyi gösteriyorlar.
Heykeller o dönemde mevcut olan tüm malzemelerden yapılmıştır ve bu nedenle demirin paslanması gibi sorunlarla doludur. Yıllar boyunca bakılma eğiliminde olmalarına rağmen, bazıları yıpranmış görünüyor ve en az birinin başı eksik.
Hükümete İngiliz mirası konularında tavsiyelerde bulunan bir kuruluş olan Tarihi İngiltere’den Simon Buteux, “Bu kadar uzun süre dayanacak şekilde inşa edilmediler” dedi. “Onları almakta büyük bir sorunumuz var.”
Bay Buteux, bu heykellerin 19. yüzyılda ne kadar devrimci olduklarına dair orijinal anlayışın korunmasının önemli olduğunu söyledi.
“Tazeydi, yeniydi, son teknolojiydi” diye ekledi. “Yakalamak istediğimiz şey bu.”
“Aptal bir yüzü var.”
1960’larda parktan kaybolan orijinal Palaeotherium magnuma ne olduğunu kimse tam olarak bilmiyor. Heykel, atlarla gevşek bir şekilde ilgili olan bir otoburdu. Çömelmiş ağızlı bir ata benziyordu.
Diğer yedi heykel de kayıp. Michel, kaybolmaların çoğunu çevreleyen koşulların “büyük gizemler” olduğunu söyledi.
Tarih öncesi hayvanlara odaklanan bir sanatçı olan Bob Nicholls, Palaeotherium magnum’u parka geri getirmeyi önerdi. Friends of Crystal Palace Park Dinozorları daha sonra Palaeotherium magnum kopyasını gerçeğe dönüştürmeye yardımcı olan fonu sağladı. Yeni heykel, Temmuz ayı başlarında parka yerleştirildi.
Bay Hawkins’in otçulları nasıl tasavvur ettiğini canlandırmak için Bay Nicholls, 1950’ler ve 1960’lardan kalan birkaç fotoğrafı çizdi.
İçi oyuk olan ve dayanıklı bir malzeme olan cam elyafından yapılmış yeni heykeli inşa etmesi yaklaşık altı haftasını aldı. Sonuçtan memnun kaldı ve “Aptal bir suratı var” dedi.
“Yeni heykel, yerin bilim tarihindeki önemine dikkat çekiyor.“,” Paleobiyolog Bay Lister, dedi.
Friends of Crystal Palace Dinosaurs’a göre yılda yaklaşık yarım milyon insan heykelleri ziyaret ediyor. Ve ebeveynler çocuklarının önünde fotoğraflarını çekerken ve uzun heykellerin yanında oyalanırken hayranlık uyandırmaya devam ediyorlar.
Geçenlerde güneşli bir öğleden sonra, haftada birkaç kez parkta yürüyen yerel bir sakin olan Jenny Steel, en son eklemeyi hayranlıkla izlemeye gidiyordu. “Yaşamdan oldukça büyükler” dedi.
Yolun hemen aşağısında, 50 yıldır bölgede yaşayan Ian Baxter, kanişi Rory ile heykellerin yanındaki bir kayanın üzerine oturdu. Bir genç olarak içi boş yapılara tırmandığını söyledi. Bugün ona diğer taraftan bakıyor. “Dinozorları severim” dedi. “Elbette isterim.”
Bir başka yerel sakin olan Gabriel Birch, parkı ayda en az bir kez ziyaret ettiğini söyledi.
Buraya dinozorlar için geldik” dedi. “Üç yaşındaki oğlum onların gerçek olduğunu düşünüyor.”