Bazı volkanlar oldukça ince bir numara yaparlar: kraterlerinin yakınında esen buhar halkaları üflerler. Kısa ömürlü halkalar zaman zaman İtalya’daki Etna Dağı ve İzlanda’daki Eyjafjallajökull gibi volkanlarda gözlemlenmiştir. Şimdi araştırmacılar, patlayan gaz kabarcıklarının bazı volkanlarda bu tuhaflıkları nasıl yarattığına dair yeni ipuçları buldular.
İtalya Ulusal Jeofizik ve Volkanoloji Enstitüsü’nde bir volkanolog olan Simona Scollo, volkanik araştırmaların çoğunun yaşamları tehdit eden güçlü patlamalara odaklandığını söyledi. Ancak “yanardağlarımızın sadece insanlar için felakete neden olduklarında veya çok tehlikeli olduklarında değil, nasıl çalıştıklarını anlamak istiyoruz” dedi. bağlantılı hafif volkanik aktivite. Bulgularını geçen ay Scientific Reports dergisinde yayınladılar.
Volkanların bu haleleri fırlatma şekli ile yunusların kabarcık halkalarını üflemeleri veya sigara içenlerin duman halkalarını üflemeleri arasında benzerlikler vardır. Ve volkanik versiyonlar, aslında çoğunlukla su buharı olduklarında, genellikle duman halkaları olarak adlandırılır. Araştırmacılar, bir halkanın gaz girdabını tarif ederken genellikle “buhar halkalarından” veya “girdap halkalarından” söz ederler. Bir volkanın hava deliğinden (veya sigara içen birinin ağzından) kaçan emisyonlar, bir yüzeye çarptıkları yerde yavaşlayarak gazın kendi üzerine dönmesine neden olur.
Ancak bir volkanın içinde buhar çemberine yol açan şeyin ne olduğu tam olarak belli değil. Bu tür şişkinlikleriyle tanınan volkanlar bile her zaman halka yapmazlar.
Dr. Scollo interneti taradı ve kamerada kaydedilen buhar halkalarının görüntülerini araştırdı. Buldukları halkaların çapı 30 ila 650 fit arasında değişiyordu ve 10 dakikaya kadar sürdü. Tipik olarak beyaz buhar halkaları ara sıra külle gri veya kahverengiye boyanmıştı.
Araştırmacılar, bir yanardağ boyunca gaz ve kabarcıkların olası hareketini modellediler. Buhar halkalarının oluşması için, küçük gaz kabarcıklarının birleşmesi ve basınçlı gaz cepleri oluşturmak üzere magma boyunca yükselmesi gerekiyordu. Bu tür torbalar patlarsa, bir buhar halkası oluşturacak kadar hızlı gaz çıkarabilirler. Ancak yanardağın ağzının da yuvarlak veya hafifçe ezilmiş olması gerekiyordu. Düzensiz veya daha eliptik açıklıklara sahip volkanlar genellikle halka oluşturmuyordu. Ekibin bildirdiğine göre, bu açıklıklar halka şeklini bozdu veya halkanın sallanmasına neden oldu.
Ekip, fotoğraf ve video gözlemlerini modelle birleştirerek buhar halkaları üretmek için gereken fiziksel koşulları bulabildi. Alaska Fairbanks Üniversitesi’nde çalışmaya dahil olmayan bir volkanolog olan David Fee, “Bunu anladığımızda, yanardağın kendisi hakkında bir şeyler anlayabiliriz” dedi. Örneğin, halka emisyonları bir volkanın magması hakkında bir şeyler söyleyebilir. Buhar lastikleri salan volkanlar, akma olasılığı daha yüksek olan sıvı kayaya sahiptir.
Ancak Dr. Ücret, buhar halkalarının volkanlar hakkında ortaya çıkarabileceklerinin sınırları vardır.
Dr. Scollo’nun Jeofizik ve Volkanoloji Enstitüsü’ndeki meslektaşı, ancak bu çalışmanın bir parçası değildi. doktor Behncke, oldukça verimli bir dönemde Etna Dağı’ndakiler de dahil olmak üzere yüzlerce buhar çemberi gördü.
2000 yılında Etna, birkaç ay içinde dört kraterinden birinden binlerce buhar halkasını üfleyerek çok miktarda buhar saldı. Dr. behncke “Bazen beş ya da altı tanesinin art arda gökyüzüne çıktığını görürsünüz” dedi.
doktor Scollo ve ekibi, gaz patlamalarının sesini alan yüksek hızlı kameralar ve aletlerle bu tuhaflıkları gözetlemeyi umuyor. Ve belki de yüzükleri oluşurken yakalamak çok da zor olmayacaktır.
doktor Behncke, “Bu muhtemelen volkanlarda düşündüğünüzden daha sık olur” dedi.
İtalya Ulusal Jeofizik ve Volkanoloji Enstitüsü’nde bir volkanolog olan Simona Scollo, volkanik araştırmaların çoğunun yaşamları tehdit eden güçlü patlamalara odaklandığını söyledi. Ancak “yanardağlarımızın sadece insanlar için felakete neden olduklarında veya çok tehlikeli olduklarında değil, nasıl çalıştıklarını anlamak istiyoruz” dedi. bağlantılı hafif volkanik aktivite. Bulgularını geçen ay Scientific Reports dergisinde yayınladılar.
Volkanların bu haleleri fırlatma şekli ile yunusların kabarcık halkalarını üflemeleri veya sigara içenlerin duman halkalarını üflemeleri arasında benzerlikler vardır. Ve volkanik versiyonlar, aslında çoğunlukla su buharı olduklarında, genellikle duman halkaları olarak adlandırılır. Araştırmacılar, bir halkanın gaz girdabını tarif ederken genellikle “buhar halkalarından” veya “girdap halkalarından” söz ederler. Bir volkanın hava deliğinden (veya sigara içen birinin ağzından) kaçan emisyonlar, bir yüzeye çarptıkları yerde yavaşlayarak gazın kendi üzerine dönmesine neden olur.
Ancak bir volkanın içinde buhar çemberine yol açan şeyin ne olduğu tam olarak belli değil. Bu tür şişkinlikleriyle tanınan volkanlar bile her zaman halka yapmazlar.
Dr. Scollo interneti taradı ve kamerada kaydedilen buhar halkalarının görüntülerini araştırdı. Buldukları halkaların çapı 30 ila 650 fit arasında değişiyordu ve 10 dakikaya kadar sürdü. Tipik olarak beyaz buhar halkaları ara sıra külle gri veya kahverengiye boyanmıştı.
Araştırmacılar, bir yanardağ boyunca gaz ve kabarcıkların olası hareketini modellediler. Buhar halkalarının oluşması için, küçük gaz kabarcıklarının birleşmesi ve basınçlı gaz cepleri oluşturmak üzere magma boyunca yükselmesi gerekiyordu. Bu tür torbalar patlarsa, bir buhar halkası oluşturacak kadar hızlı gaz çıkarabilirler. Ancak yanardağın ağzının da yuvarlak veya hafifçe ezilmiş olması gerekiyordu. Düzensiz veya daha eliptik açıklıklara sahip volkanlar genellikle halka oluşturmuyordu. Ekibin bildirdiğine göre, bu açıklıklar halka şeklini bozdu veya halkanın sallanmasına neden oldu.
Ekip, fotoğraf ve video gözlemlerini modelle birleştirerek buhar halkaları üretmek için gereken fiziksel koşulları bulabildi. Alaska Fairbanks Üniversitesi’nde çalışmaya dahil olmayan bir volkanolog olan David Fee, “Bunu anladığımızda, yanardağın kendisi hakkında bir şeyler anlayabiliriz” dedi. Örneğin, halka emisyonları bir volkanın magması hakkında bir şeyler söyleyebilir. Buhar lastikleri salan volkanlar, akma olasılığı daha yüksek olan sıvı kayaya sahiptir.
Ancak Dr. Ücret, buhar halkalarının volkanlar hakkında ortaya çıkarabileceklerinin sınırları vardır.
Dr. Scollo’nun Jeofizik ve Volkanoloji Enstitüsü’ndeki meslektaşı, ancak bu çalışmanın bir parçası değildi. doktor Behncke, oldukça verimli bir dönemde Etna Dağı’ndakiler de dahil olmak üzere yüzlerce buhar çemberi gördü.
2000 yılında Etna, birkaç ay içinde dört kraterinden birinden binlerce buhar halkasını üfleyerek çok miktarda buhar saldı. Dr. behncke “Bazen beş ya da altı tanesinin art arda gökyüzüne çıktığını görürsünüz” dedi.
doktor Scollo ve ekibi, gaz patlamalarının sesini alan yüksek hızlı kameralar ve aletlerle bu tuhaflıkları gözetlemeyi umuyor. Ve belki de yüzükleri oluşurken yakalamak çok da zor olmayacaktır.
doktor Behncke, “Bu muhtemelen volkanlarda düşündüğünüzden daha sık olur” dedi.