Adil olsun ya da olmasın, keçiler problem çözme becerileri konusunda iyi bir itibar kazanmamışlardır. Kargalar ve şempanzeler, aşağıdakiler gibi yeni ve sıra dışı durumlarla baş etmede ustalıkla tanınırlar: B. ona ulaşmak için bir araç gerektiren bir atıştırmalık. Ama garip bir bardağa yiyecek saklar ve üzerine bir kapak koyarsanız, keçi bir yol bulabilir, yeni bir çalışma bulur. Ve herhangi bir keçi değil, diyor bir araştırma ekibi. Kendi sosyal gruplarında yabancılar gibi işlev gören hayvanlar, bir sorunla yüzleşmek ve sorunu çözmek konusunda en iyileriydi.
Barselona Üniversitesi’nde psikoloji doktora öğrencisi olan Álvaro Caicoya, psikologların yeni sorunları çözmek veya eski sorunları yeni yollarla çözmek olarak tanımladığı birçok hayvanda yenilik üzerinde çalışmanın zor olabileceğini söyledi. Yakına yeni ve sıra dışı bir şey koyun ve birçok tür kaçacaktır; Vahşi doğada “yeni ve sıradışı” genellikle “ölümcül” anlamına gelir. Bay Caicoya, birçok çalışmanın daha az utangaç olabilen primatlar ve kuşlar üzerinde odaklandığını, ancak bunların bizi ancak bir yere kadar götürebileceğini söyledi.
“Bilişin nasıl geliştiğine dair kapsamlı bir resme sahip olmak istiyorsak,” dedi, “her zaman aynı türü test edemeyiz.”
Öyleyse keçileri ara. Ve antilop ve Berberi koyunu ve Przewalski’nin atları, zürafalar, tek hörgüçlü tek hörgüçlüler ve diğer toynaklı memeliler topluluğu. Bay Caicoya ve meslektaşları, 13 toynaklı memeli türü üzerinde çalıştılar ve çalışmaları İspanya ve Almanya’daki hayvanat bahçelerinde yaşayan toplam 111 bireyi içeriyordu.
Bir sebepten dolayı çeşitli hayvanları seçtiler. Bu hayvanlardan bazılarının vahşi doğada karmaşık diyetleri vardır; bazıları dağılıp yeniden oluşan gruplar halinde yaşar; ve bazıları evcilleştirilmiştir. Bu özelliklerin tümü, kutunun dışında düşünme yeteneklerini etkileyebilir. Bir memeli karışımına bakmak, araştırmacıların farklı yaşam tarzlarının hayvanların bir sorunu çözme yeteneğini etkileyip etkilemediğini görebileceği anlamına geliyordu. Araştırmacılar her tür için özellikle dayanılmaz bir yiyecek seçtiler – havuç, yonca veya diğer yiyecekler – ve bunları muhafazalarındaki kapaklı kaplara yerleştirdiler. Ardından araştırmacılar ne olacağını görmek için beklediler.
Proceedings of the Royal Society B’de Çarşamba günü yayınlanan bir çalışmada Caicoya ve meslektaşları, hayvanların yaklaşık yüzde 38’inin bardaklardan tamamen kaçındığını bildirdi. Bir bardağa yaklaşanlardan 40 kişi yemeği almak için kapağı açmayı başardı. Tek hörgüçlü hayvanların yüzde 86’sı ve keçilerin yüzde 69’u malları ele geçirmeyi başardı. Daha karmaşık bir sosyal grupta yaşamak veya evcilleştirilmek -hem develer hem de keçiler söz konusu olduğunda- her ikisi de başarıyı garanti etmese de, göreve daha fazla katılma isteğiyle ilişkilendirildi.
Manhattan’daki Hunter College’da karşılaştırmalı bir psikolog olan ve araştırmaya dahil olmayan ancak deneyleri gözden geçiren tasarımı yapan Joshua Plotnik, “Bence bu, türler arasında belirli bir davranışın altında yatan bilişi anlamanın harika bir yolu” dedi.
İstek dışında başarı ile bağlantılı olan şey, bireysel hayvanın sosyal konumuydu. Hayvanların yakından gözlemlenmesi, araştırmacıların sosyal gruplarının hiyerarşilerini oluşturmasına izin verdi. Reddedilen veya hiyerarşinin en altında yer alan hayvanların yeni nesnelerden daha az korktuklarını, onları keşfetmeye daha istekli olduklarını ve ödülü alma şanslarının daha yüksek olduğunu buldular.
Bu sonuçların vahşi doğada geçerli olup olmadığı net değil – bir hayvanat bahçesindeki yaşam, örneğin savanadaki yaşamdan farklı davranışları teşvik edebilir. Ancak gruptan dışlananların yeni şeyler denemeye daha açık olmaları için geçerli nedenler olabilir.
Caicoya, spekülatif bir şekilde, “Grupların dışında kalanlar, daha az yiyen ve doğada hayatta kalmakta daha çok sorun yaşayanlardır, dolayısıyla yiyecek bulmak için genellikle daha fazla risk alan kişilerdir” dedi.
Gereklilik belki de yeniliğin anasıdır.
Barselona Üniversitesi’nde psikoloji doktora öğrencisi olan Álvaro Caicoya, psikologların yeni sorunları çözmek veya eski sorunları yeni yollarla çözmek olarak tanımladığı birçok hayvanda yenilik üzerinde çalışmanın zor olabileceğini söyledi. Yakına yeni ve sıra dışı bir şey koyun ve birçok tür kaçacaktır; Vahşi doğada “yeni ve sıradışı” genellikle “ölümcül” anlamına gelir. Bay Caicoya, birçok çalışmanın daha az utangaç olabilen primatlar ve kuşlar üzerinde odaklandığını, ancak bunların bizi ancak bir yere kadar götürebileceğini söyledi.
“Bilişin nasıl geliştiğine dair kapsamlı bir resme sahip olmak istiyorsak,” dedi, “her zaman aynı türü test edemeyiz.”
Öyleyse keçileri ara. Ve antilop ve Berberi koyunu ve Przewalski’nin atları, zürafalar, tek hörgüçlü tek hörgüçlüler ve diğer toynaklı memeliler topluluğu. Bay Caicoya ve meslektaşları, 13 toynaklı memeli türü üzerinde çalıştılar ve çalışmaları İspanya ve Almanya’daki hayvanat bahçelerinde yaşayan toplam 111 bireyi içeriyordu.
Bir sebepten dolayı çeşitli hayvanları seçtiler. Bu hayvanlardan bazılarının vahşi doğada karmaşık diyetleri vardır; bazıları dağılıp yeniden oluşan gruplar halinde yaşar; ve bazıları evcilleştirilmiştir. Bu özelliklerin tümü, kutunun dışında düşünme yeteneklerini etkileyebilir. Bir memeli karışımına bakmak, araştırmacıların farklı yaşam tarzlarının hayvanların bir sorunu çözme yeteneğini etkileyip etkilemediğini görebileceği anlamına geliyordu. Araştırmacılar her tür için özellikle dayanılmaz bir yiyecek seçtiler – havuç, yonca veya diğer yiyecekler – ve bunları muhafazalarındaki kapaklı kaplara yerleştirdiler. Ardından araştırmacılar ne olacağını görmek için beklediler.
Proceedings of the Royal Society B’de Çarşamba günü yayınlanan bir çalışmada Caicoya ve meslektaşları, hayvanların yaklaşık yüzde 38’inin bardaklardan tamamen kaçındığını bildirdi. Bir bardağa yaklaşanlardan 40 kişi yemeği almak için kapağı açmayı başardı. Tek hörgüçlü hayvanların yüzde 86’sı ve keçilerin yüzde 69’u malları ele geçirmeyi başardı. Daha karmaşık bir sosyal grupta yaşamak veya evcilleştirilmek -hem develer hem de keçiler söz konusu olduğunda- her ikisi de başarıyı garanti etmese de, göreve daha fazla katılma isteğiyle ilişkilendirildi.
Manhattan’daki Hunter College’da karşılaştırmalı bir psikolog olan ve araştırmaya dahil olmayan ancak deneyleri gözden geçiren tasarımı yapan Joshua Plotnik, “Bence bu, türler arasında belirli bir davranışın altında yatan bilişi anlamanın harika bir yolu” dedi.
İstek dışında başarı ile bağlantılı olan şey, bireysel hayvanın sosyal konumuydu. Hayvanların yakından gözlemlenmesi, araştırmacıların sosyal gruplarının hiyerarşilerini oluşturmasına izin verdi. Reddedilen veya hiyerarşinin en altında yer alan hayvanların yeni nesnelerden daha az korktuklarını, onları keşfetmeye daha istekli olduklarını ve ödülü alma şanslarının daha yüksek olduğunu buldular.
Bu sonuçların vahşi doğada geçerli olup olmadığı net değil – bir hayvanat bahçesindeki yaşam, örneğin savanadaki yaşamdan farklı davranışları teşvik edebilir. Ancak gruptan dışlananların yeni şeyler denemeye daha açık olmaları için geçerli nedenler olabilir.
Caicoya, spekülatif bir şekilde, “Grupların dışında kalanlar, daha az yiyen ve doğada hayatta kalmakta daha çok sorun yaşayanlardır, dolayısıyla yiyecek bulmak için genellikle daha fazla risk alan kişilerdir” dedi.
Gereklilik belki de yeniliğin anasıdır.