Dr. Vanderbilt Üniversitesi'nden çocuk doktoru Mildred Thornton Stahlman'ın yenidoğanlarda ölümcül akciğer hastalıkları üzerine yaptığı araştırmalar hayat kurtarıcı tedavilere yol açtı ve 1961'de ilk yenidoğan yoğun bakım ünitelerinden birinin kurulmasına yardımcı olan kişi, cumartesi günü Brentwood, Tennessee'deki evinde hayatını kaybetti. 101 yaşındaydı.
Ölümüne Dr.'nin eşi Eva Hill tanık oldu. Stahlman'ın yeğeni George Hill doğruladı.
31 Ekim 1961'de Dr. Stahlman, nefesi kesilen prematüre bir bebeği, çocuk felci olan çocuklarda kullanılana benzer minyatür bir demir akciğer makinesine (negatif basınçlı ventilatör olarak da bilinir) yerleştirdi. Makine, bebeğin zayıf göğüs kaslarını hava emmesi için açarak çalışıyordu. Bebek hayatta kaldı.
Bu ilk başarı ve sonuçları Dr. Stahlman'ın yeni doğmuş kuzular üzerinde yaptığı çalışmalar, prematüre bebeklerde önde gelen ölüm nedeni olan akciğer solunum yolu hastalığının tedavisinde yeni bir çağın başlamasına yardımcı oldu. Olgunlaşmamış akciğerler, akciğerlerdeki alveolleri kaplayan sabunlu bir kimyasal olan yüzey aktif maddeden yoksundur. Yüzey aktif madde olmadan küçük kabarcıklar çöker.
İlk başarısından kısa bir süre sonra Dr. Stahlman, demir akciğerle 26 bebekten 11'ini kurtardığını söyledi. 1970'li yıllarda negatif basınçlı tankların yerini akciğerleri şişirerek çalışan pozitif basınçlı makineler aldı. 1990'larda hayvan akciğerlerinden elde edilen yüzey aktif maddelerin kullanımı, yapay ventilasyona ihtiyaç duyan ciddi hasta bebeklerin hayatta kalma şansını önemli ölçüde artırdı.
“Milly, prematüre bebeklerin yaşayabilme sınırlarını dikkatli ve bilimsel olarak keşfeden ilk kişilerden biriydi” dedi Dr. Yale'de çocuk psikiyatrisi, pediatri ve psikoloji profesörü ve Yale Çocuk Çalışma Merkezi direktörü Linda Mayes, Dr. Stahlman eğitildi. “Bu terimin popüler hale gelmesinden çok önce kendisi bir doktor ve bilim insanıydı.”
Neonatolojinin ilk günlerinde Dr. Stahlman'ın, kandaki oksijen seviyelerini izlemek için yenidoğanların göbek damarlarına küçük kateterler yerleştirmeyi bilen dünyadaki birkaç doktordan biri olduğunu Sarah DiGregorio, “Erken: Erken Doğumun Samimi Tarihi ve Ne Öğrettiği” adlı kitabında yazdı. İnsan Olmak Konusunda Biz.” Prosedür, bebeklerin hayatta kalabilmeleri için yeterli oksijene sahip olmalarını sağlamak için gerekliydi, ancak körlüğe neden olacak kadar değil.
Dr. Delici mavi gözleri ve sıkı topuzlarıyla minyon, korkutucu bir kadın olan Stahlman, hastalarına ve öğrencilerine olan tutkulu bağlılığıyla tanınıyordu. Öğrencilerinin çoğu, koğuştaki her yenidoğanı ziyaret ettikleri ve kesin laboratuvar değerlerinden ailenin ev yaşamına kadar her bebeğin her ayrıntısını bilmelerinin beklendiği sözde Milly ziyaretlerini hatırlıyor.
“Onun ciddiyeti, özellikle de ancak 1.80 boyunda ve 100 kilo ağırlığındaki bir kadından gelen, çoğunluğu erkek olan personel için şok ediciydi.” Elizabeth Perkett, Vanderbilt Üniversitesi ve New Mexico Üniversitesi'nde pediatrik göğüs hastalıkları profesörü.
Dr. Stahlman'ın araştırması aynı zamanda yeni doğan kuzularda normal ve anormal akciğer fizyolojisi çalışmasını da içeriyordu. Bir süreliğine hamile koyunlar Vanderbilt Okulunun bahçesinde otladı.
“Solunum sıkıntısı sendromunun eski adı olan hiyalin membran hastalığına sahip olan ve erken doğmamış bazı bebeklerin miadına yaklaştığı gerçeği onu şaşırttı” dedi Dr. Hakan Sundell, Vanderbilt Üniversitesi'nde pediatri fahri profesörü ve hayvan laboratuvarının başkanı.
1973 yılında Doç. Stahlman, kırsal bölgelerdeki hemşirelere eğitim veren ve devlet hastanelerinden Vanderbilt'e giden yolda bebekleri stabilize eden mobil bir ambulans inşa eden bir sosyal yardım programı başlattı. Eski bir ekmek kamyonu vantilatör, monitörler ve ısı lambalarıyla donatılmıştı. Ekibi Southern Medical Journal'ın Şubat 1979 sayısında, bir yıl içinde yenidoğan ölümlerinin sayısının yüzde 24 azaldığını bildirdi.
Dr. Stahlman aynı zamanda prematüre bebeklerin takip bakımı alanında da öncüydü; onları bebeklik dönemine kadar gözlemleyerek psikolojik ve fiziksel gelişimlerini izledi.
“Araştırma ve inovasyonda liderdi ve aynı zamanda büyük bir vizyona sahipti. “Teknolojinin etik sorunlarını ve sınırlamalarını anladı” dedi Dr. Pradeep N. Mally, NYU Langone Health'de neonatoloji şefi ve NYU Langone'daki Hassenfeld Çocuk Hastanesi'nde neonatolog.
Mildred Thornton Stahlman, 31 Temmuz 1922'de Nashville'de Mildred Porter (Thornton) Stahlman ve James Geddes Stahlman'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. Nashville Banner'ın yayıncısı.
Dr. Stahlman, 1943'te Vanderbilt Üniversitesi'nden mezun oldu ve 1946'da Vanderbilt Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden mezun olan 47 öğrenci arasında üç kadından biriydi.
Cleveland'daki Lakeside Hastanesi'nde bir yıl stajyer, ardından bir yıl Boston Çocuk Hastanesi'nde çocuk doktoru olarak çalıştı ve Vanderbilt'te pediatri ihtisasını tamamladı. Önce Chicago'daki La Rabida Çocuk Hastanesi'nde, ardından bir yıl İsveç'teki Karolinska Enstitüsü'nde pediatrik kardiyoloji eğitimi aldı.
Dr. Stahlman, 1951'de Vanderbilt'e döndü ve 1961'de Neonatoloji Bölümü'nün müdürü oldu ve bu görevi 1989'a kadar sürdürdü.
Prematüre bebeklerle yaptığı laboratuvar ve klinik çalışmalarının yanı sıra, yoksulluğun hastalıklar üzerindeki etkisine, yaygın sağlık eşitsizliklerine ve kar amaçlı tıbbi bakım modellerinin zararlarına da odaklandı.
2005 yılında Journal of Perinatology'de “Erken doğum Amerika Birleşik Devletleri'nde tıbbi bir hastalıktan ziyade sosyal bir hastalık haline geldi” diye yazdı.. “Hissedar çıkarlarının hastalarımızın çıkarlarına üstün geldiği kâr amaçlı hastanelerin hızlı yükselişini, kâr amaçlı neonatoloji izledi ve kârlıydı.”
Dr. Stahlman, 1984'ten 1985'e kadar Tıp Enstitüsü üyesi ve Amerikan Pediatri Derneği'nin başkanıydı. Aldığı birçok ödül arasında Amerikan Pediatri Akademisi'nin Virginia Apgar Ödülü ve Amerikan Pediatri Derneği'nin John Howland Madalyası bulunmaktadır.
Hemen kurtulan olmadı.
Bugün Martha Lott, Dr. Stahlman, hayatının kurtarıldığı yerde hemşire olarak demir akciğere yerleştirildi. Bayan Lott, “Hikâyeyi biliyordum ve yıllardır test ediliyordum” dedi. Dr. Stahlman'ın onun vaftiz annesi olduğunu söyledi.
“Sanırım bu cesur tedaviyle sorun yaşayacağımı varsaydılar. Durum böyle değildi. “Teknolojinin son 60 yılda ne kadar değiştiği şaşırtıcı” diye ekledi.
Ölümüne Dr.'nin eşi Eva Hill tanık oldu. Stahlman'ın yeğeni George Hill doğruladı.
31 Ekim 1961'de Dr. Stahlman, nefesi kesilen prematüre bir bebeği, çocuk felci olan çocuklarda kullanılana benzer minyatür bir demir akciğer makinesine (negatif basınçlı ventilatör olarak da bilinir) yerleştirdi. Makine, bebeğin zayıf göğüs kaslarını hava emmesi için açarak çalışıyordu. Bebek hayatta kaldı.
Bu ilk başarı ve sonuçları Dr. Stahlman'ın yeni doğmuş kuzular üzerinde yaptığı çalışmalar, prematüre bebeklerde önde gelen ölüm nedeni olan akciğer solunum yolu hastalığının tedavisinde yeni bir çağın başlamasına yardımcı oldu. Olgunlaşmamış akciğerler, akciğerlerdeki alveolleri kaplayan sabunlu bir kimyasal olan yüzey aktif maddeden yoksundur. Yüzey aktif madde olmadan küçük kabarcıklar çöker.
İlk başarısından kısa bir süre sonra Dr. Stahlman, demir akciğerle 26 bebekten 11'ini kurtardığını söyledi. 1970'li yıllarda negatif basınçlı tankların yerini akciğerleri şişirerek çalışan pozitif basınçlı makineler aldı. 1990'larda hayvan akciğerlerinden elde edilen yüzey aktif maddelerin kullanımı, yapay ventilasyona ihtiyaç duyan ciddi hasta bebeklerin hayatta kalma şansını önemli ölçüde artırdı.
“Milly, prematüre bebeklerin yaşayabilme sınırlarını dikkatli ve bilimsel olarak keşfeden ilk kişilerden biriydi” dedi Dr. Yale'de çocuk psikiyatrisi, pediatri ve psikoloji profesörü ve Yale Çocuk Çalışma Merkezi direktörü Linda Mayes, Dr. Stahlman eğitildi. “Bu terimin popüler hale gelmesinden çok önce kendisi bir doktor ve bilim insanıydı.”
Neonatolojinin ilk günlerinde Dr. Stahlman'ın, kandaki oksijen seviyelerini izlemek için yenidoğanların göbek damarlarına küçük kateterler yerleştirmeyi bilen dünyadaki birkaç doktordan biri olduğunu Sarah DiGregorio, “Erken: Erken Doğumun Samimi Tarihi ve Ne Öğrettiği” adlı kitabında yazdı. İnsan Olmak Konusunda Biz.” Prosedür, bebeklerin hayatta kalabilmeleri için yeterli oksijene sahip olmalarını sağlamak için gerekliydi, ancak körlüğe neden olacak kadar değil.
Dr. Delici mavi gözleri ve sıkı topuzlarıyla minyon, korkutucu bir kadın olan Stahlman, hastalarına ve öğrencilerine olan tutkulu bağlılığıyla tanınıyordu. Öğrencilerinin çoğu, koğuştaki her yenidoğanı ziyaret ettikleri ve kesin laboratuvar değerlerinden ailenin ev yaşamına kadar her bebeğin her ayrıntısını bilmelerinin beklendiği sözde Milly ziyaretlerini hatırlıyor.
“Onun ciddiyeti, özellikle de ancak 1.80 boyunda ve 100 kilo ağırlığındaki bir kadından gelen, çoğunluğu erkek olan personel için şok ediciydi.” Elizabeth Perkett, Vanderbilt Üniversitesi ve New Mexico Üniversitesi'nde pediatrik göğüs hastalıkları profesörü.
Dr. Stahlman'ın araştırması aynı zamanda yeni doğan kuzularda normal ve anormal akciğer fizyolojisi çalışmasını da içeriyordu. Bir süreliğine hamile koyunlar Vanderbilt Okulunun bahçesinde otladı.
“Solunum sıkıntısı sendromunun eski adı olan hiyalin membran hastalığına sahip olan ve erken doğmamış bazı bebeklerin miadına yaklaştığı gerçeği onu şaşırttı” dedi Dr. Hakan Sundell, Vanderbilt Üniversitesi'nde pediatri fahri profesörü ve hayvan laboratuvarının başkanı.
1973 yılında Doç. Stahlman, kırsal bölgelerdeki hemşirelere eğitim veren ve devlet hastanelerinden Vanderbilt'e giden yolda bebekleri stabilize eden mobil bir ambulans inşa eden bir sosyal yardım programı başlattı. Eski bir ekmek kamyonu vantilatör, monitörler ve ısı lambalarıyla donatılmıştı. Ekibi Southern Medical Journal'ın Şubat 1979 sayısında, bir yıl içinde yenidoğan ölümlerinin sayısının yüzde 24 azaldığını bildirdi.
Dr. Stahlman aynı zamanda prematüre bebeklerin takip bakımı alanında da öncüydü; onları bebeklik dönemine kadar gözlemleyerek psikolojik ve fiziksel gelişimlerini izledi.
“Araştırma ve inovasyonda liderdi ve aynı zamanda büyük bir vizyona sahipti. “Teknolojinin etik sorunlarını ve sınırlamalarını anladı” dedi Dr. Pradeep N. Mally, NYU Langone Health'de neonatoloji şefi ve NYU Langone'daki Hassenfeld Çocuk Hastanesi'nde neonatolog.
Mildred Thornton Stahlman, 31 Temmuz 1922'de Nashville'de Mildred Porter (Thornton) Stahlman ve James Geddes Stahlman'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. Nashville Banner'ın yayıncısı.
Dr. Stahlman, 1943'te Vanderbilt Üniversitesi'nden mezun oldu ve 1946'da Vanderbilt Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden mezun olan 47 öğrenci arasında üç kadından biriydi.
Cleveland'daki Lakeside Hastanesi'nde bir yıl stajyer, ardından bir yıl Boston Çocuk Hastanesi'nde çocuk doktoru olarak çalıştı ve Vanderbilt'te pediatri ihtisasını tamamladı. Önce Chicago'daki La Rabida Çocuk Hastanesi'nde, ardından bir yıl İsveç'teki Karolinska Enstitüsü'nde pediatrik kardiyoloji eğitimi aldı.
Dr. Stahlman, 1951'de Vanderbilt'e döndü ve 1961'de Neonatoloji Bölümü'nün müdürü oldu ve bu görevi 1989'a kadar sürdürdü.
Prematüre bebeklerle yaptığı laboratuvar ve klinik çalışmalarının yanı sıra, yoksulluğun hastalıklar üzerindeki etkisine, yaygın sağlık eşitsizliklerine ve kar amaçlı tıbbi bakım modellerinin zararlarına da odaklandı.
2005 yılında Journal of Perinatology'de “Erken doğum Amerika Birleşik Devletleri'nde tıbbi bir hastalıktan ziyade sosyal bir hastalık haline geldi” diye yazdı.. “Hissedar çıkarlarının hastalarımızın çıkarlarına üstün geldiği kâr amaçlı hastanelerin hızlı yükselişini, kâr amaçlı neonatoloji izledi ve kârlıydı.”
Dr. Stahlman, 1984'ten 1985'e kadar Tıp Enstitüsü üyesi ve Amerikan Pediatri Derneği'nin başkanıydı. Aldığı birçok ödül arasında Amerikan Pediatri Akademisi'nin Virginia Apgar Ödülü ve Amerikan Pediatri Derneği'nin John Howland Madalyası bulunmaktadır.
Hemen kurtulan olmadı.
Bugün Martha Lott, Dr. Stahlman, hayatının kurtarıldığı yerde hemşire olarak demir akciğere yerleştirildi. Bayan Lott, “Hikâyeyi biliyordum ve yıllardır test ediliyordum” dedi. Dr. Stahlman'ın onun vaftiz annesi olduğunu söyledi.
“Sanırım bu cesur tedaviyle sorun yaşayacağımı varsaydılar. Durum böyle değildi. “Teknolojinin son 60 yılda ne kadar değiştiği şaşırtıcı” diye ekledi.